Brazilie deel drie
11 november 2012 - Carambeí, Brazilië
Brazilie deel drie 05.11.2012
De maandag ben ik goed begonnen, ik ben de hele dag bezig geweest om de website weer bij te werken en de nieuwste foto's erin te zetten.
Of het nu aan mijn onkunde ligt, of dat het zoveel werk is , ik weet het niet maar ik was er pas laat in de avond mee klaar. Ondertussen natuurlijk wel een Paulaner gdronken op het terras en een wandeling naar Pommerode gemaakt. Dit zogenaamde meest Duitse dorp buiten Europa heeft denk ik ook zijn tijd overleefd. Tenminste op ons maakte het niet veel indruk. Misschien wordt het anders als je alle kroegen gaat bezoeken en overal een biertje drinkt, dan kan het wel heel Duits worden.
De volgende morgen hebben we vroeg afscheid genomen van Hotel Bergblick en de gastvrouw, op naar het volgende avontuur.
In Jaragua do Sul was de volgende stop. Hier hebben we eerst ingekocht bij een Duitse winkel, dan brood gekocht bij een Duitse bakker gesproken met een Duitse doktor en getankt bij een Shell tankstation. Alles goed te begrijpen. In deze stad liet de TomTom het voor de eerste keer afweten. We kwamen er niet uit. We zijn er nu een beetje op voorbereid hoe het vanaf Chili wordt.
We zijn door gereden tot Lapa waar we een plekje vonden, het was een trage rit over ellenlange wegen. Gelukkig was er hier en mooi wandelpark met trim apparaten zodat Yvonnemarijke toch nog een beetje beweging heeft gekregen, want daar was door het inkopen en de vele gesprekken niets van gekomen.
Woensdagmorgen weer vroeg op pad, de afstanden zijn hier heel groot, dus uitslapen is er niet bij, anders kom je nergens! Ik had een mooie route uitgestippeld, over een witte weg heen naar Castrolanda en over de rode via Castro weer verder. In Campo Largo reden we dus welgemoed de witte weg op. In het begin prima geasfalteerd! Maar na tien kilometer hield het asfalt op en begon er een zandweg, volgens de kaart een tamelijk rechte weg en daar draaien we onze hand niet voor om. Maar dat was een vergissing, er kwamen steeds meer bochten, smalle stukken en ellenlange steigingen, we klommen van driehonderd naar duizend meter en weer terug naar driehonderd alles in de eerste en tweede versnelling. En dat alles steeds weer opnieuw. Onderweg steeds gevraagd of het wel de goede weg was. Maar iedereen vertelde in het Portugees dat we op de goede weg waren. En wij verstonden daaruit dat het veertig kilometer zou zijn. We hebben het geweten! We kwamen om zes uur in Castrolande aan en hadden toen bijna tachtig kilometer op deze weg gereden, met een gemiddelde van nog geen vijftien kilometer per uur. Nog even een korte wandeling door het dorp en de dag was teneinde.
Vandaag 08.11 hebben we het dorp verkend. Het is inderdaad een heel welvarend dorp dat in 1951 door Hollandse emigranten is gesticht. Het boek hier over hebben we hier kunnen kopen, maar nu niet veertig jaar Castrolanda maar vijftig jaar. Het is inmiddels bijgewerkt. We hebben vandaag veel mensen uit de tweede generatie pioniers gesproken en het is verbazend hoe goed Nederlands er gesproken wordt. Er is zelfs een Nederlandse school met een echt onderwijzersechtpaar. Tegen de avond zijn we nog even bij de biljartclub binnen gelopen en daar waren de heren van de tweede generatie aan het biljarten er was ook een Rabbers, een neef van Luuk, die hebben we postuum de groeten gedaan. We hebben nu een goede indruk van deze Nederlandse gemeente en gaan morgen weer verder. Voordat we weer bezoek krijgen van meneer Barkema met zijn plaatjes en spreuken.
Vrijdagmorgen bijtijds op pad, het regende nog steeds. Een paar kilometer na Castro besloten we om weer om te keren. Alle parkeerplaatsen zijn hier uit rode grond en als die nat wordt is het net onze rode klei en je zakt er meteen een paar centimeter in. Onvoorstelbaar wat een troep het dan in de camper wordt.
In Castrolande meteen weer naar ons plaatsje gereden hier staan we prima op gravel en tegenover de kroeg waar we s middags kunnen eten. Er is een doorlopend buffet en afgerekend wordt er per kilo. Voor vierentwintig Realos hebben we dan samen goed gegeten inclusief een groot glas vers geperste sinaasappelsap.
Toen het tegen de avond eindelijk droog werd, werden we op de dringend noodzakelijke wandeling aangesproken door Marita Zegwaard. Ze nodigde ons uit om met haar mee te gaan en bij haar op de boerderij een kop koffie te drinken.
Natuurlijk gedaan! Ze woont met haar man Mart en drie kinderen op een boerderij een kilometer of acht van Castrolanda. Het was heel gezellig en interessant om te zien hoe de mensen hier wonen en werken. Gelukkig bracht ze ons weer terug naar de camper want in het donker over deze wegen was ons te erg geweest. Als we het al hadden kunnen vinden.
Ook zaterdag zijn we nog in de regen in Castrolanda gebleven. maar hopelijk is het morgen droog en kunnen we de reis voortzetten. Anders hoor je te veel en durf je gewoon niet verder. Want iedereen die je spreekt en dat zijn hier heel wat mensen, kent wel griezelverhalen over de volgende landen die we gaan bezoeken. Het laatste bericht is over een grote staking met veel onlusten in Argentinië. Maar daar komen we pas over een paar weken.
Ondertussen worden tegenover de camper bij de molen, voorbereidingen getroffen voor een hele grote bruiloft. Er wordt al drie dagen aangewerkt en het einde is nog niet in zicht. Maar Yvonne is er geweest en het wordt prachtig. Er is zelfs een groot extra stroomaggregaat geïnstalleerd voor de verlichting en de muziek. En natuurlijk om te vermijden dat halverwege de Bruiloft het licht uit gaat, want stroomstoringen zijn hier nog een normaal verschijnsel.
Maar kort voor het feest zou beginnen kwam een van onze nieuwe kennissen ons waarschuwen dat het wel heel veel herrie zou worden.
Daarom hebben we eieren voor ons geld gekozen en zijn bij de kerk gaan staan. Met als bijkomstigheid dat Yvonnemarijke nu de hele bruidstoet goed kon bekijken.
En van de herrie hebben we niets meer gehoord. Dat kun je in Neugnadenfeld bij een bruiloft vaak niet zeggen!
Groetjes van Inge
geeft een goede indruk van jullie reis.
Vandaag jullie kleindochter nog even gezien, mooi poppetje hoor.
Lisette was hier om de Libelle's af te halen.
Heel veel liefs van ons.
Andries en Rimmy
Wat maken jullie toch veel mee, geweldig.
Mooie foto's en jullie zien er goed uit.
Groeten Hermine.