Brazilie deel zes 23.11.2012
29 november 2012 - Bossoroca, Brazilië
Brazilië deel zes 23.11.2012
Vannacht begon het na de droogte van de laatste dagen een beetje te regenen. Een beetje, dat dachten we, maar in Brazilië is alles anders, groter en meer. Dus nu om twee uur s'middags regent het nog en het water stroomt door de straten.
Maar we hebben een goed plaatsje en blijven gewoon een dag staan. Rijden met regen is ook geen lolletje, vooral niet om dat de Braziliaanse vrachtwagenchauffeurs inhalen als een geluksspel bedrijven.
Vanmorgen hebben we geprobeerd ons internetkaartje op te waarderen. Dat was gemakkelijker gezegd dan gedaan. Volgens Robson hoefden we alleen een nummer aan te geven, maar dat lukte niet. We zijn er in het totaal twee uur geweest zonder resultaat. Met alleen de toezegging dat we van middag onze foto' s in het net mogen zetten met hun Wifi. Dat is ook al een voordeel, want zo makkelijk is het niet hier snel internet te vinden. Maar toen we er na de middag heen gingen bleek ons kaartje het weer te doen. Voor het laden van de foto's in de website hebben we toch gebruik gemaakt van hun Wifi. Dit lukt via een internetkaartje niet zo goed en het verbruik is dan zeer hoog.
Zodoende hebben we de hele verregende dag in de internetwinkel doorgebracht. Maar ik hoop dat de foto's leuk zijn.
De volgende dag was het weer opgeklaard en werd het s'morgens vroeg al weer warm. Dus waren we alweer snel op pad, zodat de airco van de auto weer zijn best voor ons kon doen.
Bij het tankstation een twintig kilometer verderop, werden we er al op aangesproken dat we bij het Hospital overnacht hadden.
Verder ging het over een afschuwelijk slechte weg met onvoorstelbaar veel vrachtauto's. In Brazilie wordt al het transport via de weg gedaan. Er zijn maar heel weinig spoorwegen en hier in het binnenland helemaal niet. Een vrachtauto chauffeur die ik sprak vertelde dat ze hier dagtrajecten van 600 tot 650 kilometer rijden. Op mijn vraag hoe lang de chauffeurs achter elkaar achter het stuur zitten antwoordde hij veertien tot zestien uur per dag. Ik moet dus nog meer oppassen, de anderen doen het niet want die slapen bijna, dat is aan de inhaalmanoeuvres ook vaak te merken.
Maar ja, of de weg slecht is of niet je moet op een gegeven moment door. We hebben het volgehouden tot Sao Miguel do Oeste, daar vonden we het tijd voor een pauze. We zijn eindelijk in een van de vele Churrascarias die je langs de weg ziet, binnen gegaan. Ja eigenlijk zijn we geen buiten de deur eters, maar dit moesten we mee maken. In zo'n Churrascaria is er een koud buffet van enorme afmetingen en er lopen obers rond met een Churrasco, een enorme vleesspies, daarmee komen ze aan tafel en snijden eraf wat je wilt hebben. En dat met wel tien verschillende soorten vlees. En of je veel eet of weinig het is een vaste prijs. Deze restaurants zitten om precies twaalf uur bomvol en om kwart over een is alles voorbij.
Een geweldige formule, geen langdurig afrekenen aan tafel, als je klaar bent loop je langs de kassa en klaar is Cees.
We zijn door gereden tot Mondai, hier wilde de TomTom ons over de rivier leiden via een veerboot, maar het resultaat was dat ik op een rode modderweg moest draaien. Toen hadden we er genoeg van en vonden we een mooi plaatsje hoog boven de rivier.
Op onze wandeling door het stadje werden we door Ingo Gdanietz aangesproken, een Duitser in de vierde generatie, die een vrachtwagen aan het repareren was. In de loop van het gesprek vroeg Yvonnemarijke of hij ook verstand van generatoren had. Hij niet, maar er werd direct getelefoneerd en ik moest de auto halen. Toen ik met de auto terug kwam stonden er al vier mannen te wachten om te helpen. Dat wil zeggen, een heeft alles door gemeten en de andere drie hebben aanwijzingen gegeven en alles wat de monteur vertelde, vertaald in het Duits.
Echter het heeft niet mogen baten, de generator doet het nog niet. Maar nu hebben we een paar adressen in Chapeco gekregen en daar willen we maandag heen. Udo Gdanietz kwam zondagmorgen nog langs om te zeggen dat we hem altijd konden bellen en dat hij dan de klachten graag wilde vertalen. De mensen zijn hier uiterst behulpzaam. Dat is ons al vaak opgevallen.
Dus voor maandag hebben we een doel, al ligt het niet helemaal op de route, maar dat geeft niet, we maken tenslotte een rondreis zonder vooraf geplande route.
Zondagmiddag zijn we al op pad gegaan naar Chapeco want al zijn het maar honderd kilometer, even voor de middag red je dat hier niet.
Daarom het traject in tweeën gedeeld, eerst maar tot Aqua de Chapeco gereden. Hier is een zogenaamde camping en daar zijn we heengereden. Ja mispoes, het was een dagcamping en een plekje voor onze auto was er niet te vinden. Overal auto's met de kofferbak open en een vermogen aan luidsprekers erin. En die stonden op volle sterkte en natuurlijk met allemaal verschillende muziek. Daarnaast de Brazilianen, oud en jong die gezellig een biertje drinken en niet naar de muziek luisteren.
Maar in de brede straat er heen was nog een mooi plaatsje. En daar hebben we goed overnacht, het lawaai hebben we maar op de koop toe genomen.
De volgende morgen direct naar Chapeco waar we tegen elf uur aankwamen. We vonden tamelijk snel de werkplaats die Ingo ons had opgegeven. Hier werden meteen een paar mensen geactiveerd. De generator werd uit de auto gebouwd en ja wat dan, niemand had er verstand van. Tot iemand op het idee kwam met Honda te bellen, daar zeiden ze dat we de generator om een uur konden brengen. Zo hebben we dat ook gedaan en om de Zuid Amerikaanse klok van een uur waren we er. Volgens mij was het half drie. Binnen een half uur was de generator gerepareerd, een nieuwe condensator ingebouwd en klaar waren we. Kosten hier 25 Realos. Terug bij de werkplaats werd de generator meteen ingebouwd en hij liep als een zonnetje. Dat was in Alemania niet zo eenvoudig gegaan, daar zouden ze eerst geen tijd hebben gehad en dan zijn gaan zeuren van dat het wel een oud beestje was en of het nog wel loont zo'n reparatie, net zo lang tot je erover gaat nadenken om maar een nieuwe te kopen. Hier is dat niet zo, hier wordt alles zo lang gerepareerd tot er niets meer te repareren is. En het is ook nog zeer betaalbaar.
Ondertussen dat ik op weg was met de monteur en de generator, heeft Yvonne alle zijramen van de camper met zonwerende folie laten beplakken, of het veel helpt weten we niet, maar ieder graadje is mee genomen. We hebben hier tenslotte al meerdere dagen met temperaturen van 40 Graden en meer gehad. En helpt het niet , is het toch prima tegen de inkijk.
In Chapeco konden we geen plaatsje meer vinden om te overnachten, dus zijn we terug gereden naar het plaatsje van de vorige nacht. We moesten tenslotte toch weer dezelfde weg terug om niet te veel van de route af te wijken.
De volgende dag ging het naar Derrubadas om de Salto de Yucuma te bekijken. Jammer genoeg was deze attractie op maandag en dinsdag gesloten. We zijn tot aan het hek gekomen en daar stonden twee met kogelvrije vesten en revolvers beladen bewakers en die wezen ons streng terug. Ze deden zelfs het hek niet even open, zodat we konden keren. Dus over de afschuwelijk slechte weg terug naar het dorp waar we overnacht hebben. De volgende morgen hadden we geen zin meer nog een keer richting watervallen te rijden veertig kilometer piste om dan misschien merken dat er haast geen water is. Dat hadden we namelijk in het dorp al gehoord.
Langzamerhand willen we weer een beetje naar het zuiden, hier wordt het te warm en het is nog een heel stuk naar Ushuaia.
Zodoende kwamen we tegen de avond in Condido Condoy aan. Ik dacht dat ik dringend moest tanken en stopte daar. De eigenaar kwam meteen en vertelde dat hij ook van afkomst, etc,etc,..... goed geraden, Duitser was.
Hij vond het prima dat we bij het tankstation overnachtten en zorgde voor water en verlichting. Later kwam er nog een oudere man langs die ook vertelde etc. etc. Deze man was nog meer traditie bewust en had zelfs ieder zondag morgen een programma op de lokale radio. Waarin hij dan Duitse moppen vertelde en ook Duitse muziek draaide. Hij wilde zelfs een Cd brengen, maar toen waren we even wandelen.
Wat we wel te horen kregen was dat Condido Condoy de hoofdstad is van de streek waar over de gehele wereld gerekend de meeste tweelingen geboren worden.
Er is zelfs een bron waar de vrouwen uit kunnen drinken en dan is de kans om een tweeling te krijgen nog groter. Maar voor ons kwam deze raad te laat, wij hebben het zonder bronwater moeten doen.
Vanmorgen nog de auto laten wassen, hij is nog nooit zo schoon geweest, ondanks dat ik altijd zo mijn best doe.
Maar er waren drie man met veel apparatuur en zeep ruim een half uur aan bezig. Kosten 18 Realos, ik was de auto nooit meer zelf en ga volgende keer wel naar Brazilië.
Vandaag zijn we tot Bossoroca gekomen een klein dorpje midden in de pampa. Het landschap is ondertussen helemaal veranderd, van grazige heuvels is het een glooiend akkerland geworden met kaarsrechte wegen. Opwindend is het hier niet. Maar wel ligt er op de begraafplaats waar we op de parkeerplaats staan de hier heel beroemde gitarist Noell Guarani, mij zegt dat niet zoveel maar Yvonnemarijke is het direct opgevallen.
veel plezier!
Genieten jullie maar van het warme weer, hier is het koud en het regent.
Groetjes!
wir warten auf den nächsten Bericht!
Heute ist Nikolaus und es ist kalt geworden. Morgen erwarten wir eine "dicke Packung Neuschnee " in Deutschland. Bestimmt habt Ihr T'shirt Wetter und geniesst Eure Reise. Weiterhin viele schöne Erlebnisse und Erfahrungen wünschen Euch die Rehages