Van Chilecito Ar.naar Montvideo Ur.deel 23, 16.05 t/m 30.05.2013

30 mei 2013 - Termas del Dayman, Uruguay

Van Chilecito Ar. naar Montevideo Ur. deel 23, 16.05 t/m 30.05.2013
De volgende morgen waren we alweer bijtijds op pad. We volgden  de rechte weg naar het oosten. Even nog door Nonogasta en toen een recht stuk naar Patquia. Tempomaat aan, armleuninkjes ingesteld, hoofd tegen de hoofdsteunen en dan op passen dat je niet in slaap valt. Dat is niet eenvoudig, maar het is gelukt.
Onderweg nog even gestopt bij een bedevaartplaats van "Difunta Correa", de heilige van de weg die hier overal geëerd  wordt, vooral door de vrachtwagenchauffeurs die hier wel een beetje extra bescherming kunnen gebruiken.
Er wordt op de bedevaartplaats, vaak een plaats waar iemand is verongelukt, eerst een kapelletje gebouwd en daar omheen wordt een hele verzameling aangelegd met dingen die de mensen als  offer brengen. Dat kan variëren van flessen water en  oude auto onderdelen tot tafels en stoelen en hele prieeltjes.
"Difunta Correa" is een volksheilige die meerdere wonderen heeft volbracht. Het eerste wonder was,  dat nadat ze in de woestijn, met haar kind op de arm, door dorst was omgekomen. Opzoek naar haar gevangen genomen man. Ze werd door Gaucho's gevonden met het  kind nog aan de borst dat nog met moedermelk gevoed werd.
Jullie zien een beetje melodrama is hier in Argentinië altijd aanwezig.
Verder is er op de weg  naar Chamical geen enkele afwisseling. In Chamical hebben we goed overnacht bij een Shellstation midden in het dorp.
De volgende dag was weer veel afwisselender, niet door het landschap en ook niet door de weg, maar door dat we zes keer in een politie controle kwamen.
Dat is hier in dit deel van Argentinië veel erger dan meer naar het zuiden. En ieder keer dezelfde vraag waar kom je vandaan, Alemania! Oh zeggen ze dan met een glazige blik in de ogen. Want Bayern München kennen ze, maar Alemania wat is dat?
Ik ben  nog net niet brutaal genoeg om te zeggen kun je niet lezen, het staat tenslotte met koeienletters voor op de camper. Maar misschien kunnen ze het niet, dat zou je kunnen concluderen uit de  manier waarop de auto papieren worden bestudeerd. De  meesten wenken ons daarna vertwijfeld door. Ook moest ik hier voor de eerste keer in mijn automobilisten bestaan een alcoholtest doen, en dat ver voor twaalf uur. Bij een volgende controle in de hiervoor beruchte provincie "Entre Rios" werd er onophoudelijk naar een "Segura" gevraagd, maar  de agent kon  me niet duidelijk maken wat het was. Gelukkig vond Yvonnemarijke het in het woordenboek. Het is een formulier van de verzekering, waaruit blijkt dat je verzekerd bent, zoals in Europa een groene kaart. Mijn formulier komt uit Amerika en is in het Engels, dat gaf niet, lezen konden ze het niet maar het zag er kennelijk vertrouwenwekkend uit en we mochten na veel palaver doorrijden. 
Er zijn overal in Zuid Amerika heel veel politiecontroles, dat mag sommige mensen misschien een veilig gevoel geven maar op mij komt het onplezierig over. En veiliger voel ik me er ook niet door.
In Capillo del Monte, bleek de Touristinformation bemand te worden door een Australiër, die graag over Argentinië en de Argentijnen wilde vertellen, maar een gelukkige indruk maakte hij niet op ons.
De volgende etappe voerde ons met een grote boog om Cordoba heen, volgens de reisgids geen bijzonder mooie stad en met 1,3 miljoen inwoners voor ons veel te groot. 
Het landschap wordt vanaf Cordoba steeds eentoniger en we schieten er in een paar dagen door heen.
Dat moet ook want we hebben de 22ste met Rien afgesproken in "Termas del Dayman" in Uruguay en we willen  natuurlijk niet te laat komen.
Maar voor het genot van de "Termas" kwam eerst nog de ergernis van de grens.
Het is hier een grote grensovergang naar Uruguay maar op de een of andere manier is het de grensovergang met de meeste problemen op onze hele reis geworden.
Het begon er mee dat de douane  van Uruguay geen formulier voor de camper kon of wilde invullen omdat dit van hand moest gebeuren en niet met de computer kon. Toen de ambtenaar het eindelijk voor elkaar gekregen had na meer dan een uur, bleek het bij de controle aan de slagboom verkeerd te zijn. Dus terug! Toen moest ik het maar zelf invullen. Dat ging goed.
Ondertussen had Yvonnemarijke bezoek gekregen van de controle ambtenaar voor de levensmiddelen. Deze maakte het helemaal te bont, hij heeft de hele koelkast uit geruimd, inclusief het vriesvak en de gekookte en gebraden etenswaren. Die hij allemaal heel graag meenam. Yvonnemarijke gunde het hem graag.
Dit is helemaal nieuw, in het begin van de reis mocht je alleen bepaalde dingen niet meenemen naar Chili. Maar nu is het bij iedere grens raak. En niet alleen met de verse producten, alles wordt eenvoudigweg in beslag genomen. Hopelijk eten ze er goed van!
Van de grens tot Dayman is maar een klein stukje maar eerst moesten we nog inkopen want de voorraad die we in Argentinië goed aangevuld hadden was in beslag genomen.
In Dayman zijn we meteen naar het parkeerterrein achter de Thermaalbaden gereden, dit plaatsje kenden we al van de heenreis.
Daarna naar het busstation gelopen om de mails te checken en misschien te ervaren waarom Rien er nog niet was. Want om hem te ontmoeten hebben we tenslotte de laatste dagen lange etappes gemaakt.
Inderdaad er was een mail van hem. Hij kon nog niet komen, zijn zaakjes waren nog niet in orde en er moest  nog aan de camper gerepareerd worden. Misschien aan het eind van de week. We hebben het maar afgezegd, na al de mislukte pogingen een ontmoeting te arrangeren wilden we ons niet langer ergeren. We wachten maar op een ontmoeting in Europa als hij weer terug komt.
Eigenlijk wilden we maar een paar dagen in Dayman blijven, maar toen we vandaag de 30ste mei hoorden dat het schip minstens vier dagen vertraging opgelopen heeft, hebben we besloten te blijven tot we zeker weten wanneer het schip afvaart. Dan hebben we nog drie dagen tijd om in Montevideo te komen.
Het is hier in Dayman zo heerlijk relaxed dat we er  niet toe kunnen besluiten weg te gaan. Het Thermaalbad is heel mooi er zijn wel  vijf verschillende baden waarvan een overdekt, met douches en massage stralen en de water temperatuur is ongeveer 39 graden.
We gaan er om een uur of tien heen blijven een uurtje of drie dan terug naar camper, honderd meter verder, houden pauze en gaan dan tegen de avond weer heen. En dat alles voor zes euro voor twee personen per dag. Waarom zou je verder gaan!
Tot zover dit voorlopig laatste deel van het reisverhaal. Het laatste gedeelte, de afsluiting, komt dan vanuit Neugnadenfeld.
Het is jammer dat het in reislogger zetten van de foto's niet gelukt is. Maar met een IPad kunnen geen foto's in reislogger gezet worden, wat ik een groot manco vind.  En de normale laptop krijg ik niet meer aan de praat. Voor de geïnteresseerde lezer, de foto's kunnen ook later nog bekeken worden.

 

Foto’s

8 Reacties

  1. Inge:
    30 mei 2013
    Lieve Cees en Yvonnemarijke, jullie laatste verhaal alweer uit Zuid-Amerika! Ik ga het missen ... maar ben blij jullie 'binnenkort' weer te zien. Ik kom de foto's wel zelf bekijken onder het genot van een bakkie leut. Goede reis! Liefs van Inge.
  2. Will:
    31 mei 2013
    maak er maar nog een paar relexte dagen van! op het schip zal je daar wel minder tijd voor hebben! goeie reis nog verder!
  3. Sabine:
    31 mei 2013
    Hallo Yvonnemarijke und Cees,
    ich habe mir heute Eure Fotos angeschaut und auch etwas von den Reiseberichten gelesen (google-Übersetzer sei dank).
    Da kommen gleich wieder die Erinnerungen hoch und ich könnte wieder losfahren. Leider kommt einem irgendwann immer die Arbeit dazwischen.
    Auf unserer Rückfahrt von CHI nach ARG über den Passo San Francisco haben wir noch einmal eine tolle Landschaft gesehen. Und auch anschließend durch den Nationalpark Talampaya sowie Olta, Merlo, Villa General Belgrano usw. war es nochmal interessant.
    Wir sind dann von Zárate aus hoch zur Grenzstation nach URU. Unterwegs natürlich auch durch die berüchtigte Polizeikontrolle. Dort wollte man uns über 100 Euro für eine angeblich überstehende Anhängekupplung abknöpfen, haben das aber ignoriert und sind einfach weiter nach URU (Ja, die Grenzkontrolle war auch bei uns etwas nervig, aber wenigstens war unser Galloper klein und schnell durchsucht.).
    Dort hat man uns kurz vor dem Verkauf unseres Autos in Montevideo noch die Scheibe eingeschlagen, aber zum Glück war wohl keine Zeit etwas zu klauen. Scheint in URU oft vorzukommen, denn die Scheibe war sehr günstig und vorrätig.
    Haben unsere letzten Sonnentage also mit der Fahrt die Küste rauf bis kurz vor Brasilien verbracht, bevor es von BS.AS. wieder heim ging. Seitdem plagen wir uns mit Regen rum (dabei hatte ich vor bis zu meinem Arbeitsbeginn im Juli keine lange Hose mehr zu tragen).
    Ich hoffe es geht Euch gut und Ihr genießt die Zeit.
    Alles Liebe auch von Matthias
    Sabine
  4. Lisette:
    31 mei 2013
    Het laatste verslag al weer, ik heb zin om gewoon nog meer verhalen van jullie direct te horen. Geniet nog van het termaalbad, hier staat al een nieuwe uitdaging op jullie te wachten!
    Liefs lisette
  5. Hermine:
    3 juni 2013
    Hallo Yvonnemarijke en Cees,
    Nog een paar mooie dagen in Zuid-Amerika en dan een goede terugreis gewenst.
    Groeten Hermine.
  6. Jan Timmerman:
    3 juni 2013
    Cees, bedankt voor de spannende verhalen. Ik wens jullie nog een mooie over tocht. Tot in Neugnadenfeld

    Groetjes

    Riet en Jan
  7. Korsius:
    4 juni 2013
    Lieve mensen, ik ben blij dat het erop zit, wat een valse bende daar.
    Veel beleefd, veel te verhalen. Kom naar huis en vertel!
    We zien naar jullie uit.
    groetjes van Andries en Rimmy
  8. Karin:
    5 juni 2013
    Liebe yvonnemareijke und Cees,
    auch ich wünsche Euch eine gute und angenehme Heimreise und freue mich jetzt schon Euch wieder in der Grafschaft zu haben. Alles Gute und Liebe bis dahin.
    Viele Grüße von
    Karin