Rusland van Petersburg naar Astrakan deel 3

Rusland van Petersburg naar Astrakan deel 3

Het was gister een hele opluchting dat de dierenarts ons vertelde dat we geen officiële papieren meer nodig hadden voor Rusland, dat scheelt een heleboel loperij en vooral zijn we er nu niet aan gebonden om uiterlijk de donderdag voor ons vertrek naar Rusland in Tallin te zijn.
We hebben dus nog even tijd om van Lettland en Estland te genieten.
Nu is er gelegenheid om nog een dag in Riga te blijven en die dag hebben we besteedt om een uitgebreide fietstocht door en langs Riga te maken.
Het centrum van Riga is heel bekend en je vindt het op bijna alle folders over Riga. Maar op de fiets ontdek je nog een heleboel meer. Het blijkt een bruisende stad te zijn waar overal aan de ontwikkeling en de modernisering gewerkt wordt. Alle grote wereldmerken zijn er vertegenwoordigd en en de skyline van het zakencentrum doet niet onder voor andere hoofdsteden op de wereld.
Geen sprake van een slaperige stad die het voornamelijk van de toeristen moet hebben. Hoewel er natuurlijk genoeg zijn. Voornamelijk doordat de grote cruise schepen van Tallink en Sealink hier allemaal aanleggen.
Ook is het aan de grote villawijken te zien dat het er voor de Sovjet tijd goed leven was.
Zo geïnformeerd gingen we de volgende  dag weer weer op pad, maar niet naar het noorden richting Tallin, nee we besloten de gewonnen tijd te benutten om de de oostkant van het land te bekijken. Dus niet direct naar de grote weg, nee midden door de stad en dat hebben we geweten, de hele stad hier is op gebroken en we hadden bijna drie uur nodig om er door heen te komen.
We zijn naar het Natuurpark in Ligatne gegaan, hier konden we op een camperplaats midden in de bossen overnachten. Een groter verschil met de drukte en het lawaai van Riga is er waarschijnlijk niet te vinden. Midden in de stilte als enige camper, beter kan het eigenlijk niet. Het natuur park zelf was eigenlijk de moeite niet waard zoals ons een local vertelde, van de oorspronkelijk vijf beren waren er nog twee over en de wolven zijn helemaal verdwenen, dus daar hoefden we niet bang voor te zijn. Maar we hebben er een mooie fietstocht gemaakt. Het is er ook ideaal om te kanoen.
Vanuit Ligatne zijn we over gravelwegen en weggetjes verder gereden naar Otepäa. 
Otepäa is het centrum van de de wintersport in Estland, er is een toren voor het skispringen en er wordt ook een biatlon gehouden. Overal zie je dan ook mensen oefenen met skeelers en skistokken en andere sportieve apparaten. Kennelijk heeft de aanwezigheid van een groot sportcentrum een opvoedende werking op de bevolking. We hebben nergens zoveel sportievelingen gezien als juist daar.
Zelfs wij raakten er door beïnvloed en hebben er lange fietstochten gemaakt en in het meer gezwommen.
Voor mountainbikers moet het er een Eldorado zijn met tochten van wel 230 km lang. En zoals er in Nederland routes voor fietsers op borden worden aangegeven, zo staan er hier borden voor sneeuwscooters en langläufers. Maar  of wij hier in de winter willen zijn, daarvan ben ik nog niet overtuigd. In het voorjaar en de zomer is het hier echter geweldig, prachtige natuur, geen drukte en overal prima overnachtingsplaatsen.
Maar de tijd begint te dringen en we moeten ons op zondag de 31.7 bij de groep in Tallin aansluiten, een overnachting aan een prachtig meer hebben we ons in alle rust nog gegund en daarna begon de hectiek en spanning van een georganiseerde reis.
Op zondagmiddag kwamen we op de afgesproken plaats in Tallin aan en een paar uur later begon de kennismaking in de eerste briefing.
Oleg praatte de groep op geroutineerde wijze aan elkaar en een paar uur later was iedereen met elkaar bekend en per du, wat in Duitsland lang niet altijd vanzelfsprekend is.
De start naar Rusland was voor maandagmorgen ongeveer 7 uur gepland, zodat we uiterlijk om 12 uur in Narwa zouden zijn om ons op de grensprocedure voor te bereiden.
De eerste dag is iedereen al vroeg op pad en om half elf stonden we allemaal op het parkeerterrein voor de Estlandse/ Russische grens.
Het is hier niet eenvoudig, er moeten veel formulieren worden ingevuld en lang worden gewacht op het bufferparkeerterrein voor de stad. Gelukkig stonden we er niet alleen, er was zelfs een groep Chinese Campers die een rondreis van honderdtachtig dagen van Peking via Moskou naar alle Europese hoofdsteden hadden gemaakt. Ze waren nu op de terug reis en vond grens over gangen die twaalf uur duurden geen probleem. Tussen China en Rusland had het op de heen reis drie dagen geduurd voor ze over de grens waren. Maar zij zijn geduldige Chinezen en wij slechts ongeduldige Europeanen
Na drieën half uur werden we op geroepen en konden we als colonne door de stad naar de grens rijden hier werden we snel doorgestuurd zodat we om half drie in het niemandsland tussen Estland en Rusland waren. Opnieuw moesten we wachten, opnieuw moesten er stapels formulieren worden ingevuld, kaartjes en briefjes geschreven tot niemand meer weet wat er aan de hand is.
Daarna werden de auto's onder een overkapping gestuurd waar iedere auto grondig gecheckt werd. En eindelijk om half zes reden we op Russische bodem. 
Het probleem bij de grens overgangen is niet de controle, maar de enorme berg papier die, zinvol of niet, moet worden verwerkt. Dit is ons ook bij de grensovergangen in Zuid Amerika opgevallen, iedere aanwezige in een uniform moet van een papiertje worden voorzien. Als dat gelukt is mag je verder.
Ondertussen was het gaan stortregenen en de geplande briefing bij het volgende benzine station werd geannuleerd.
Gelukkig konden we er wel tanken en dat voor de aangename prijs van ongeveer 50 cent voor een liter diesel. Daar komt het op een slokje meer of minder niet aan.
Jammer genoeg moesten we nog wel 170 km door de stromende regen in een toch vreemd land naar St Petersburg. Dat was geen pretje en dan naar een camping midden in de stad.
En hoewel het inmiddels donker was geworden en er op sommige plaatsen 10 tot 20 centimeter water op straat stond  zijn we goed aangekomen en hebben we nog een plaatsje kunnen vinden. Daarbij waren we nog lang niet de laatsten, die kwamen pas tegen tien uur binnen. Het was al met al een inspannende dag en voor ons hoeft niet iedere dag zo te zijn. Maar dat is natuurlijk met een groepsreis zo, je kunt niet naar je eigen ideeën de planning aanpassen. Dan hadden we meteen na de grens al een plaatsje gezocht.
Vandaag de eerste dag St Petersburg, met een bus zijn we de hele dag van de ene bezienswaardigheid naar de andere gereden tot niemand meer iets kon onthouden. Het is natuurlijk heel indrukwekkend en mooi al die gebouwen en paleizen en je wilt het graag zien, maar om het allemaal te onthouden moeten we toch nog eens in het internet of de Beadeker bladeren.
Maar morgen gaan we vol goede moed naar de Hermitage, eens zien wat we nog herkennen van vorig jaar.
Zo dit was het derde bericht, op verzoek van Mariska en Lisette moet ik meer maar dan kortere berichten in het net zetten. Wie liever lange berichten leest moet er dan maar steeds twee tegelijk lezen.
Maar aan de wensen van deze dames kan ik natuurlijk niet zonder meer voorbij gaan.