Rondje Iberisch schiereiland 7

Rondje Iberisch Schiereiland deel 7.

Het deel 6 heb ik afgelopen maandag in Silves in het net kunnen zetten. We hadden toen in de Barragem do Arade overnacht.

Dat was de laatste nacht met mooi droog weer.

In Silves is het begonnen te regenen en dat is niet meer op gehouden. Het is de week dat in heel Europa de vorst weer terug is en zelfs in Zuid Frankrijk dagen lang de Autoroute Soleil gestremd was.

Ja wat doe je in zo`n geval, eerst maar eens het weer bericht bestuderen. Dat geeft niet veel hoop op verbetering. Voor heel Portugal en de zuid kant van Spanje is het weer bericht voor de volgende veertien dagen heel veel regen en storm tot zware storm. Niets om vrolijk van te worden en tijd om het slechte weer uit te zitten, hebben we niet want onze tijd wordt beperkt. Natuurlijk alleen wat de vakantie betreft, voor de rest valt het hopelijk nog wat mee.

Zodoende hebben we de plannen wat bijgesteld en gaan we niet meer naar de kust van Portugal, maar direct naar het noorden.

Eerst naar de Barragem Monte do Roche om bij Maria kip piri piri te gaan eten. Maria is bij de Camperaars een legende vanwege  de manier waarop ze gerecht bereidt en vooral door de entourage waarin ze het op dient.

Ze heeft een cafeetje aan het begin van de stuwdam met veel plaats voor campers en er zijn er dan ook altijd wel een paar en met mooi weer veel te vinden. Nu met dit weer stonden er altijd nog vijf.

Meteen na aankomst ben ik naar binnen gegaan om te bestellen voor de avond. Het moet allemaal voor bereidt worden, dus binnenlopen en eten dat gaat niet.

Dit bestellen is al een avontuur op zich. Maria, klein en dik met een Boerenpet op is eigenlijk niet van zins veel voor haar klanten te doen en na een lang heen en weer met handen en voeten zijn we het eens dat er om vijf uur voor twee personen Piri Piri kip met Batatas Frites met salade  klaar is.

Toen we om precies vijf uur aan kwamen, belangrijk, lag er dan ook een plat haantje op de houtskool gril.

De tafel was gedekt, de borden lagen op zijn kop vanwege het stof en de olijven stonden klaar.

Na enige geharrewar over de wijn, Tinto of Branco stond er toch een karaf voor onze neus en konden we aan tafel.

Het smaakte ondanks alles prima en de entourage hier is onbetaalbaar. Er staan een stuk of wat tafeltjes in een gedeelte dat met een stuk touw afgescheiden is, overal andere stoeltjes en het bestek is ook een samengeraapt zootje.

Maria zit voor een levensgrote televisie en kijkt niet meer naar de gasten om. Wil je nog iets hebben moet je het zelf halen. Bij het binnenkomen wijst ze aan waar een plank is, met daarop de sauzen in literflessen en daar kun je je dan bedienen. Haar man die ook de hele dag in de kroeg aanwezig is kijkt de hele dag televisie en maakt de houtskool gril aan. Verder niet.

Verder is het in en om het geheel een enorme bende. Voor ons onvoorstelbaar, maar je moet het gezien hebben.

Toen er na een half uurtje een Noors echtpaar binnenkwam dat ook wilde eten, maar niet wist dat je moest bestellen werd er eerst een lange discussie gevoerd of dat wel of niet zou gaan, tijdens de discussie liep Marie met het naakte haantje heen en weer te zwaaien en eindelijk kregen de Noren toestemming om na een uur terug te komen dan zou alles klaar zijn.

Toen wij na het eten buiten kwamen stonden ze daar op het terras te praten met een Engels echtpaar dat hier iedere avond een cognacje en een kop thee kwam drinken. Volgens mij zat de man hier in 2009 toen wij hier voor de eerste keer kwamen ook al. Het zijn Engelsen die hier aan de Barragem wonen en iedere avond proberen hier met de aanwezige Camperaars een praatje te maken. Ze zijn hier als fotografen echtpaar ooit blijven hangen en vinden nu de weg naar Engeland niet meer terug. En hier in het binnenland van Portugal ben je als buitenlander wel tamelijk eenzaam. We zien dit fenomeen ook vaak aan de costas waar de immigranten langs de campers wandelen om te proberen een praatje te maken.

Het is echter een mooi plaatsje hier aan de Barragem en je staat er prima. Toen dus de volgende morgen het weer toch niet zo slecht bleek te zijn als was voorspeld, besloten we dan ook nog een dag hier te blijven en te proberen het meer rond te fietsen.

Aan gezien de waterstand heel laag is lijkt dat niet zo´n tour. Maar dat viel lelijk tegen het heeft een heleboel zij armen en uiteindelijk konden we bij de rivier die het stuwmeer voedt niet meer verder. We moesten na ongeveer vijftien kilometer crossen weer terug maar gelukkig hoefden we niet weer alle bochten van de Barragem te volgen en konden we de afstand iets in korten.

Na de middag hebben we nog een camping bekeken die een paar kilometer verder te koop stond. Een prachtige camping met alles erop en eraan, prachtige plekken etc. Maar er zijn geen klanten volgens de Engelse dame die wie de vorige avond hadden gesproken. 

Ja wat moet je hier verder ook behalve kip eten bij Maria en een beetje rondfietsen. Watersporten in een Barragem zonder water is ook geen optie. We worden dus geen campinghouder, maar misschien heeft een van de lezers zin in een avontuur.

Woensdag zijn we na een stormachtige nacht weer verder gegaan richting Badajoz in Spanje. In het gebied van Castro Verde en Beja worden er enorme nieuwe olijfboomgaarden aan gelegd, niet zoals een olijfboomgaarden er uit horen te zien met ongeveer iedere vijf meter een boom. Nee meer als de grote wijngaarden. Alle bomen op een rij met een kleine afstand en dan worden er een soort heggen van gesnoeid zodat er mechanisch geoogst kan worden. Voor de boer mag het goed zijn, maar het landschap wordt er door naar de knoppen geholpen.

Tussen Beja en Moura is er zelfs een nieuw stuwmeer in de Guadiana aangelegd om genoeg water te hebben om deze boomgaarden te bevloeien, want bij iedere boom ligt een water slang.

Alles is nieuw in dit gebiede, nieuwe wegen, een nieuw meer en nieuwe boomgaarden waar we tussen door kruisten op allemaal kleine nieuwe weggetjes. Niets geleerd sinds een week geleden.

In Moura hadden we er genoeg van en besloten we te stoppen voor deze dag, 120 kilometer is ook een heel eind als je geen haast hebt en nog tijd over wilt hebben om wat te bekijken.

Moura is een aardig oud vestingstadje met een oud Moors kasteel, we hebben alles goed bekeken en het kasteel beklommen.

De camperplaats bij de Intermarche was weliswaar niet de hit, maar je mag er staan en kunt er dumpen. Het is gelijk een goede gelegenheid om een beetje in te kopen. Maar rustig was het er s´nachts niet. Hoewel we het meeste lawaai door de regen niet hebben gehoord, is het geen aanrader.

De volgende morgen zijn we verder gereden naar Badajoz waar we in de late ochtend aan kwamen. De camperplaats was nog leeg en we vonden een goede plaats om te staan. Later werd het veel drukker en s`avonds was het vol en moesten er weer Camperaars verder op zoek naar een staanplaats. Het slechte weer drijft de mensen kennelijk naar het binnen land en misschien ook wel verder naar het noorden naar huis. 

Maar wij waren vroeg genoeg om de stad nog te verkennen en het bleef er droog bij. En ondanks de wind hebben we ook het kasteel beklommen. Badajoz is een vestingstadje aan de grens met Portugal en heeft dan ook vele keren de bewindhebbers zien wisselen. 

Door het slechte weer hadden we ook geen zin om de volgende dag verder te gaan, Yvonnemarijke wilde nog een keertje de stad in en ik heb een deel van het verslag geschreven. Het heeft bijna de hele dag geregend, af en toe was het zo erg dat ik de overkant van de Guadiana niet meer kon zien. Er kwamen dan ook geen mensen meer over de brug. Ik hoopte maar dat er aan de overkant genoeg winkels voor Yvonnemarijke waren om te kunnen schuilen. Toen ze terug kwam vertelde ze dat er hele gedeelten van de stad onder water stonden.

Het was ook zo erg geweest dat door het onweer de mensen niet meer over de voetgangers brug mochten. Maar ze is gezond en niet al te nat terug gekomen.

Voor de rest van de dag zat er voor ons niet veel anders op dan in de camper te blijven en te chillen. Pas tegen de avond werd het droog genoeg om met Hillary naar buiten te gaan, dat was voor ons , Hillary en mij de eerst keer die dag.

Zaterdag hadden we genoeg van de regen in Badajoz en we verkeerden in de naïeve veronderstelling dat we de regen wel achter ons konden laten. Dat lukte natuurlijk niet, volgens de weerkaart is het regen of sneeuw in heel Europa dus zijn we door de regen een goede 200 kilometer naar het noorden gereden waar we in Banos de Montemayor een plaatsje vonden. Tenminste voor kleine campers, anders moet je achteruit de berg weer op en dat is niet altijd even eenvoudig.

Meteen na dat we gestopt zijn hebben we nog een wandeling door het plaatsje gemaakt. Uitgestorven! Het is een toeristenstadje en in de winter zijn er hier geen toeristen. Geen wonder bij negen graden en regen. 

Nauwelijks waren we weer in de camper  of het begon weer te stortregenen dus blijft er voor ons niet veel anders over dan een beetje lezen en tv kijken. Gelukkig doet de kachel het prima en hebben we nog wat gas aan boord.

In het laatste verslag heb ik mijn bezorgdheid geuit over de grote droogte hier in Spanje en Portugal en in dit verslag heb ik alleen maar kunnen schrijven dat het iedere dag geregend heeft.

Het lijkt een tegenstelling, maar door een weekje regen zijn de stuwmeren nog lang niet vol, dus mijn bezorgdheid blijft. Maar misschien rust de vloek van de regen alleen op verslag nummer zeven. Dus ik zet het vandaag in het net, als meneer Vodafone, meewerkt en dan wordt het weer beslist morgen beter. De hoop sterft als laatste.