Rondje Iberisch schiereiland 3

3 februari 2018 - Roquetas de Mar, Spanje

Rondje Iberisch Schiereiland

Deel 3

Van zaterdag op zondag heeft het de hele nacht geregend en gestormd.

Gelukkig was het zondag morgen even rustig en konden we met droog weer de auto klaar maken. Als je onderweg bent moet je altijd dumpen en water tanken als het mogelijk  is.

We zijn in Murcia  na enig zoeken de autovia op gegaan deze loopt door tot Mazarron waar we de binnen weg richting Aguilas genomen hebben.

Vanaf deze weg gaat er links een afslag de D20 een prachtige weg door de bergen met op het hoogste punt een prachtige parkeerplaats om te overnachten. Je moet even heel steil de berg omhoog maar dan heb je ook wat.

We kwamen eraan en de plek was nog net zo mooi als de vorige keer. Je staat er in het zadel van de pas en hebt naar beide kanten een prachtig uitzicht. Eerst even grote schoonmaak houden daarna een prachtige wandeling.

Voldaan zaten we daarna weer in camper. En daar begon de ellende. Het begon langzaam aan steeds meer te waaien over de pas. In het begin was alles nog ok maar hoe verder de de avond vorderde hoe erger het werd. En eindelijk om half twaalf besloten we dat dat het geschud en gesteun van de camper niet meer uit te houden was. Dus snel een ander plaatsje gezocht in Park4night app. Twaalf kilometer verder. In pyjama achter het stuur en naar beneden over kleine weggetjes de rimboe  in. Met dank aan de verlichting van de Sprinter en de lichtbak kwamen we er goed aan. Jammer genoeg bleek er uitdrukkelijk dat je er met een camper nicht mocht komen. Toch maar gedaan maar rustig slapen doe je dan niet en de wind was ook hier benden niet noemenswaardig minder. Weggaan is ook geen optie dus half wakend half slapend de nacht doorgebracht. Voor zonsopgang waren we weer op pad. In Calabardina een kilometer  of twintig  verderop  vonden we een goede plaats. De wind was weg en de slaap kon worden ingehaald.

Om op verhaal te komen blijven we er maar staan. Het bleek een leuk plaatsje met een mooie boulevard waar we heerlijk in de zon hebben gezeten.

De volgende dag besloten we ook nog van het mooie weer in Calabardina te genieten. Maar niet door in de zon te zitten, nee gefietst moest er worden. Via Capo  Cope verder langs de kust. Hier zijn een heleboel prachtige strandjes maar bij allemaal is het verboden er met een camper te gaan staan. Volgens een groot bord is het in de provincie Murcia verboden te camperen binnen een straal van vijf kilometer van een dorp of bebouwing. Waarom het op bepaalde plaatsen dan toch min of meer oogluikend wordt toegestaan, zal wel een raadsel blijven.

Er zijn inderdaad enorm veel campers onderweg in Spanje. Een weinig gewaardeerde maar toch niet te onderschatten bron van inkomsten voor het land. Eigenlijk zou het camperen aangemoedigd moeten worden, in ieder geval in het winterseizoen als alle hotels leeg staan en er in de bars en restaurants nauwelijks gasten zijn. Er zijn dan lege parkeerterreinen te over.

Dinsdag zijn we volledig uitgerust weer op pad gegaan maar ver zijn we niet gekomen. Want iets voorbij Aguilas net over de grens van Andalusie ligt Playa de Cocedores, alleen om de naam zou je er al stoppen. En als je er dan ook nog prima kunt wandelen en ook een goed plaatsje vindt, dan blijf je er gewoon staan. Dat is camperen.

Bij onze eerste reis naar Spanje was het nog een geheimtip dat er hier vissershuisjes in de grotten zijn uitgehouwen. Nu worden er grote groepen toeristen langs gedreven. Maar als je wacht tot om vier uur iedereen  weer weg is kun je je toch nog een beetje voorstellen hoe het hier vroeger was.

Maar een dag Cocedores is genoeg.

We willen tenslotte een rondje maken en erg ver zijn we nog niet gekomen. Maar er is ook veel te zien  onderweg.

Ons volgende doel was het Park National Cabo da Gata. Een schiereiland direkt voor Almeria. Hier in Spanje wil  Parque Nacional niet direct zeggen dat het een mooi gebied is, vaak is het zoals hier een beetje triest heuvelland schap begroeid met laag doornig struikgewas een soort fijnbos zeggen de Zuid-Afrikaanders 

En midden in dit landschap een paar witte huisjes die meestal te koop staan vaak al jaren lang. Maar toch het heeft wat. En midden in dit gebied ligt aan de kust een leuk klein plaatsje , Aguq Amarga, waar we al verschillende keren prachtig hebben gestaan. Maar jammer genoeg hebben de Spanjaarden ook hier de kip met de gouden eieren geslacht. Er is een slagboom van twee meter hoog voor het terrein gezet. Er staat wel een groot  bord dat er een camperplaats  komt, maar die is er niet.

Dus eerst de klanten weg sturen om  later proberen nieuwe te krijgen. Iedere winkelier weet dat dat de verkeerde volgorde is.

Gelukkig waren we nog vroeg genoeg om een ander plaatsje te zoeken en we besloten naar het dorpje  Cabo de Gata  te gaan aan andere kant van het schiereiland.

De gewone weg gaat langs het natuurgebied maar wij besloten door het aangrenzende  tuinbouw gebied te rijden. Vele kleine weggetjes maar dat is geen probleem meer.

Hadden we het maar niet gedaan. De route ging langs honderden  hectaren met plastic bedekte broeikassen alle in meer of minder deplorabele toestand. En overal vliegt plastic rond.. We hebben het in Europa  over plastic tasjes hier is het gebied vergeven door plastic. En niet alleen vergeven door plastic, nee op iedere broeikas staan waarschuwingsborden die tegen de gebruikte insecticiden  waarschuwen, kompleet met masker en beschermende kleding.

Toeristen en vreemdelingen worden hier ook niet graag gezien.

Maar ja zolang iedereen altijd overal tomaten en paprika's willen eten voor een klein prijsje zal het hier wel niet veranderen.

Het was een heel gedoe om door het tuinbouw gebied te rijden, hier mocht je niet langs en daar kon het niet, of de weg liep door een kas en dan moest je maar toezien dat je weer in de goede richting uitkwam. Maar eindelijk bereikten we toch Gabo da Gata waar een camperplaats moest zijn. Inderdaad er was een groot parkeerterrein  waar zes rijen dik ongeveer zestig campers opgesteld stonden. Waarlijk niet de ideale plaats voor ons. Maar veel keuze heb je dan niet meer dus zijn we er bij gaan staan, gelukkig niet vooraan direct aan zee, want 's nachts kwam er een noodweer opzetten met donder en bliksem, storm en regen iedereen zat rechtop in bed. Yvonnemarijke en Hillary. De volgende dag was er alleen nog maar een straffe koude bries van over. Maar we hebben de naargeestige koude plaats toch snel verlaten. Het kan natuurlijk  goed zijn dat we er een andere keer met goed weer en niet gestresst door het plastic een hele andere indruk van overhouden.

Het volgende doel was Roquetas de Mar, de plaats waar we twee jaar gelden drie weken zijn blijven hangen en toen tot de ontdekking kwamen dat het “ rondje” er niet meer inzat.

Dat mag dit jaar niet et weer gebeuren.

Nog beschadigd door het plastic van de vorige dag zijn we met een grote boog om Almeria, de plastic hoofdstad van Europa, heengereden. Even gas op de Autovia A7 en je hebt het gehad.

In Roquetas eerst maar even naar de Lidl. Daar had Yvonnemarijke  een verrassing voor me,  want terwijl ik dacht dat ze ging daar foureren, bleek ze op weg naar Zara home en moest ik naar de Lidl.

Ja Wat moet je dan als leek op dit gebied. Veel verder dan een paar broden wat keukenpapier en een paar flessen Sekt reikte mijn fantasie niet. Maar gelukkig was het voldoende de rest hadden we nog. Dus verhongeren doen we niet.

Toen Yvonnemarijke uitgeshopt was, Zara Home was gesloten, zijn we naar de parking aan de boulevard gegaan waar we een goede plaats gevonden hebben.

s’ Middags nog even de boulevard gefietst en ons er over verwonderd hoelang die was, zes kilometer naar links en tien kilometer naar rechts zoals zaterdag zou blijken.

De rest van de tijd hebben we in de zon gezeten. Een half uur, toen was het donker en dus koud.

Hoewel we niet willen blijven hangen hebben we toch besloten hier in Roquetas te blijven, in ieder geval voor een dag. Het is zaterdag en dat is altijd een ietwat moeilijke  dag om een plek te vinden waar je ongestoord kunt staan.

Vanmorgen was het helder en koud dus laat op gestaan en langzaam  ontbeten. Toen we eindelijk klaar waren was de temperatuur aangenaam.

De wandelschoenen aan en ga er mee op op pad. Eerst nog wat inkopen, ik was  toch wat al te spaarzaam geweest. Daarna de fietsen weer gepakt om Roquetas verder te verkennen en vooral het natuurgebied waar je prachtig kunt fietsen.

Hebben we ook gedaan en hier bleek de boulevard  naar het westen tien kilometer lang te zijn. Op zich al een hele fietstocht. Maar toch hebben we nog doorgezet en zijn het natuurgebied in gereden. Hier ontdekten we twee verwilderde calgo 's waar van een een stuk ijzerdraad om zijn nek had. We hebben geprobeerd hem te vangen maar dat lukte niet hopelijk is het twee Spanjaarden die er ook bij waren wel gelukt.

Zo iets geeft altijd weer een akelige nasmaak  als je ziet hoe er hier met dieren ende natuur wordt omgesprongen dan is er nog veel te verbeteren.

Kort voor donker waren we weer bij de camper en daar heb ik nog dit verslag geschreven.

Foto’s

3 Reacties

  1. Jan Pleyte:
    3 februari 2018
    Mooi verhaal, maar jammer van het weer
    Het is in Spanje niet veel beter dan bij ons in Nederland
    Goede reis en veel plezier voor het vervolg van jullie reis
    Groet, Jan en Diny
  2. Lisette:
    4 februari 2018
    Mooi verhaal. Hoop dat het weer beter wordt.
  3. Sies en Mieke Rotgans:
    6 februari 2018
    Wie weet zien we elkaar nog wij komen in weekend terug in Algeciras vanuit Tanger-Med. Om wat zaakjes te repareren en dan rond 22 februari bij Tarifa onze groep op halen voor een reis van 42 in Marokko. Wij zijn tegenwoordig af en toe bezig als reisgeleider voor NKC.
    Groetjes Mieke en Sies