Rusland van Petersburg naar Astrakhan deel 9

Rusland van Petersburg naar Astrakan deel 9

Deel 9 en laatste deel.

Het laatste ellenlange verslag eindigde met een dagje uitrusten in Ostritz, ik hoop dat alle volgers na het lezen ook een dag je hebben uitgerust en nu het laatste deel weer in zich kunnen opnemen.
Soms is het niet te vermijden dat de delen zo lang worden, er is gewoon geen wifi spot te vinden in sommige staten of het is onmogelijk om zelfs onschuldige websites als reislogger te openen.
De verjaardagen van Yvonnemarijke en Hillary hebben we gebruikt om weer een beetje op adem te komen. Zelfs de geplande fietstocht naar Herrnhut hebben we niet gemaakt. Er was slechts energie voor een beetje rond wandelen en lekker in de zon zitten achter een kloosterbiertje, dat hier gebrouwen wordt volgens een oud recept, in ieder geval volgens de beschrijving.
Maar maandag waren we weer bij de pinken en zijn we op tijd op weg gegaan naar Herrnhut, weliswaar waar niet over de aangegeven kleine weggetjes, maar gewoon over de Bundesstrassen. Kleine en slechte wegen hebben we de laatste weken al genoeg gereden.
Herrnhut is het plaatsje waar de gelovigen die de leer van Johannes Huss volgden door de Graaf Von Zinsendorf onderdak en bescherming werd verleend. Hieruit ontwikkelde zich de "Herrnhüter Brüdergemeine". En omdat wij in zo een gemeente wonen, bezoeken we overal waar we op de wereld komen de ons bekende gemeenten. Gewoon uit belangstelling.
Als je naar het midden van de plaats rijdt is alles heel herkenbaar, het begint met de Zinsendorfplatz waaraan de kerk gelegen is. We konden hier goed parkeren en hebben het stadje bekeken, allereerst de kerk. Die er van binnen net zo uit ziet als de kerken in Neugnadenfeld en Sarepta, helemaal wit. Zelfs de groene zitkussentjes ontbraken niet.
En daarna de rest van het stadje, de uniteit en het aan grenzende scholen  complex.
Verderop in het stadje zagen we een winkel waar de echte Herrnhüter sterren verkocht werden. Dus meteen stoppen en midden op de straat parkeren, ja waar raak je een camper kwijt, het is altijd een probleem maar steeds is het weer op te lossen.
In de winkel werd ons een hele sortering Herrnhüter sterren getoond en de geschiedenis hiervan werd vol overtuiging verteld. Het was een apotheker, de heer van Campen die de eerste ster heeft gemaakt en hiervoor een patent heeft aangemeld. Zodoende mogen de sterren alleen in Herrnhut gemaakt en verkocht worden. Er is een hier een fabriek waar meerdere honderdduizend sterren per jaar worden gemaakt in de verschillende maten.
Wij konden de drang ook niet weerstaan om een originele ster te kopen. En toen we dat, niet handig, per whatsapp de kinderen vertelden gingen we in het totaal met vier sterren de winkel uit. Twee witte voor onze mode bewuste kinderen en twee rood witte voor de traditie bewusten in de familie.
Vanuit Herrnhut zijn we naar Bautzen gereden, een aardig stadje net voor Dresden. Vanwege de maandag demonstraties van Pegida wilden we niet de goden verzoeken door op maandag in het centrum van Dresden te overnachten.
Ergens diep in mijn gedachten kreeg ik bij de naam Bautzen een kriebeltje in mijn buik. Maar we hebben er prima overnacht en een gezellige middag in de stad door gebracht met voor Yvonne marijke een paar prima vangsten in de een of andere modewinkel. 
Toen we echter de volgende dag een krant kochten, toen wist ik het weer. Bautzen is een stad waar de rechts-radicalen de boventoon voeren en het de asielzoekers iedere keer weer heel moeilijk maken, ook in de nacht dat wij er gestaan hebben waren er weer aanslagen op het asielzoekerscentrum met alle gevolgen van dien.
De duitse politiek heeft ons weer ingehaald.
Hierdoor is het einde van de reis weer een beetje realistischer geworden. En de volgende morgen bleek dat we weer thuis waren, de eerste kilometers op de autobaan liepen goed en toen was het raak, twee uur in de file gestaan. We zijn weer thuis. Zodoende zijn we die dag niet erg ver gekomen, in Bad Berka hielde we het voor gezien. En ook daar vonden we een goede overnachtingsplaats plaats midden in het centrum van het stadje. Maar ook hier geen tijd om te blijven dus de volgende dag werd weer een autobaan dagje, tot Dillenburg aan de Sauerland linie hebben we het vol gehouden.
Daar in de geboorte plaats van Willem van Oranje ,1533, hebben we de burcht waar hij geboren is bezocht. Het lijkt hier wel een bedevaartplaats voor nederlandse gepensioneerden. Maar na al die tijd was het geen straf om nederlands te horen spreken. Zo konden we alvast een beetje wennen aan het vlaams dat we in Antwerpen zouden horen. Want dat is het einddoel van de reis, het Overlanders weekeinde in Broechem. Na nog een tussenstop in Maasmechelen, weer een van Yvonnemarijke haar bedevaartplaatsen waar het goed overnachten is, kwamen we op vrijdag morgen op tijd op de plaats van bestemming.
Het overlanders weekeinde is sinds 2013 in onze kalender als verplicht weekeinde opgenomen.  In dit weekeinde komen alle overlanders  en zij die het graag zouden willen zijn, bij elkaar om bij te praten over de reizen die al gemaakt zijn en nog gemaakt gaan worden.
Er zijn lezingen over de gemaakte reizen en er wordt gediscussieerd over de verschillende voertuigen waarvan alle voor- en nadelen uitgebreid worden uit gemeten.
Wij treffen er altijd Harry en Jannie uit de Zilk, die al 40 jaar in hun zelf gebouwde camper rond rijden. Harry is een erkend specialist die door de meesten op het weekeind wordt geraadpleegd over technische problemen die bij het bouwen van een camper optreden. Jammer genoeg is hij zelf bij het bouwen van zijn eigen speciale camper iets op achter geraakt, maar iedereen kijkt reikhalzend uit naar het moment dat Harry in de nieuwe camper het terrein op rijdt.
Dit weekeinde was het einde van een prachtige reis waar we heel veel geleerd en gezien hebben. Zoals altijd zijn er een paar kanttekeningen te maken bij een georganiseerde reis als deze.
Eerst de positieve, Oleg en zijn team hebben er door hun onvermoeibare inzet alles aan gedaan om de reis tot een succes te maken. Ook wordt er bij de Seabridge reizen niet in konvooi  gereden, er is iedere avond een meeting, waarbij het roadbok voor de volgende dag wordt overhandigd. Met dit uitgesproken professionele roadbook is iedereen vrij om te reizen in het tempo dat hem of haar het beste ligt. Ik denk dat dit de succes formule voor het maken van camper groepsreizen is.
Nadelig was dit maal dat de groep veel te groot was, achttien campers en drie service voertuigen moeten iedere avond weer gestald worden en het grote aantal maakt de plaatsen vaak te benauwd. Ook is het nadeel van een grote groep dat alles veel te lang duurt, vanaf het parkeren van de campers het instappen in de bus en het wachten voor het gezondheidshuisje.
Dat het contact met de mede reizigers bij een grote groep niet zo direct is heeft natuurlijk voor- en nadelen.
Maar  we hebben  van de reis genoten, veel  geleerd en nieuwe ervaringen opgedaan. Het is voor iedereen een prima manier om moeilijke landen op een aangename manier te bereizen en het zal zeker niet onze laatste groepsreis zijn.
Voor de cijferaars onder de lezers nog een paar feitjes,
We hebben uit en thuis 11200 kilometer gereden in totaal 76 dagen. Hiervan hebben we dertig dagen in Rusland doorgebracht en zeven dagen in Wit Rusland de overgebleven tijd is gebruikt voor de aan en af reis. In het totaal hebben we tien landen doorkruist en ongeveer 2000 liter diesel verstookt voor een gemiddelde prijs van ca. 65 cent.
De groep bestond uit 21 voertuigen en de lengte van de colonne bij het rijden naar de grens  was ongeveer 250 meter. Er waren 36 deelnemers, drie man professionele begeleiding en twee meelopers.
Dit is het einde van mijn verhaal, ik hoop dat iedereen het met plezier gelezen heeft en nog een korte reactie op de website achter laat, zodat we later in ons boek nog kunnen zien wie er allemaal met ons mee geleefd hebben.
Ik dank u voor uw aandacht en misschien tot een volgende keer op onze website.
 
Cees und Yvonnemarijke van der Giessen. Reiseblog: viceversa.reislogger.nl