Skandinavie Rusland deel 2

Van Magdeburg naar  Mikolajki, Mazuren.

Uit een dag Magdeburg zijn er drie geworden, we hebben hier een mooi plaatsje direct aan de Elbe. Er staan  nog een stuk of dertig campers maar last heb je niet van elkaar. En iedereen heeft een prachtig uitzicht op, de Elbe.
Vrijdag middag hebben we eerst te voet Magdeburg bekeken het heeft niet de naam dat het een erg mooie stad is, maar een paar bezienswaardigheden hebben we toch gevonden.
Onder andere de Dom en het " Hundertwasserhaus, "verder is het echte een stad waar het centrum ooit is "uitgebombt" en dat zonder enig gevoel voor de geschiedenis weer is op gebouwd.
Grote woonblokken in het centrum brede vierbaanswegen met talloze stoplichten en daar tussen een trambaan die iedereen weg belt.
Zo werd bij ons in de jaren vijftig en zestig ook gesaneerd,  maar daar is men gauw van terug gekomen.
Zaterdag hebben we een fietstocht langs de Elbe gemaakt naar Hohenwarte waar een van de grootste Aquaducten van Europa is gebouwd. Het Mittellandkanaal wordt daar over de Elbe gevoerd. En mocht het volgens een van jullie niet het grootste zijn dan is het toch het aquaduct met de langste bouwtijd. Er werd namelijk in de dertiger jaren ten tijde van het derde rijk al een begin mee gemaakt. Honnecker had geen geld om het af te maken en pas ongeveer tien jaar geleden voer het eerst schip erdoor heen.
Om dat het landschap en de omgeving ons zo goed is bevallen zijn we nog maar een dag gebleven om geheel te regenereren. Zodoende hebben we zondag een fietstocht naar het zuiden langs de Elbe gemaakt, tot Schönebeck en aan de oost kant weer terug. Hier wat verder weg van de autobanen en de grote centra is de achterstand uit de DDR tijd nog erg te zien. Huizenblokken die nog geheel niet zijn gerestaureerd, en het ook niet meer worden en straten die die naam niet verdragen. Ook zijn de industriegebieden hier langs de Elbe een verzameling van stilgelegde ondernemingen in desolate staat. Eigenlijk is het vijfentwintig jaar na de wende onvoorstelbaar dat er nog zoveel te doen is.
Het landschap echter is hier prachtig en er zijn enorme landschapsparken. Het hele Elbegebied hier is een Biosphärenreservat en dat wil zeggen dat er geen intensieve landbouw wordt bedreven.
Nadat we ons zo ingespannen hadden, zijn we  als laatste nog naar een orgelconcert in de Domkerk geweest. De muziek is aan mij niet zo heel erg besteed, maar het geheel in deze massieve Domkerk was toch heel indrukwekkend. 
Maar ja we willen een reis maken en dan kun je niet na twee dagen al beginnen te lummelen. Dus gingen we maandagmorgen met frisse moed op pad.
Ver zijn we echter niet gekomen, ongeveer dertig kilometer voorbij Berlijn was het genoeg, de afslag Storkow konden we niet voorbij,
Hier in Storkow is een mooie staplaats bij de zelfbedieningssluis en dat is altijd goed voor een geanimeerde middag zoals de meeste watersporters wel weten.
Ook konden we vanuit Storkow een mooie fietstocht naar Wendish Rietz  maken aan de Scharmutzelsee een bekend watersportgebied voor de Berlijners, met alles erop en er aan, jachthavens, zeilscholen, jacht verhuur , huisjes en natuurlijk een heleboel gelegenheden om te feesten en te drinken.
Teruggekomen bij de camper bleken we buren te hebben, Zweden die een rondreis door Duitsland maakten. 
De volgende morgen kwamen we eindelijk in Polen aan. Eigenlijk wilden we via de autobaan naar Poznan, maar toen we ons informeerden over de mogelijkheden om tol te betalen via een kastje op de voorruit, bleek ons dat Polen dat niet doen. Ze rijden allemaal over de binnenwegen langs de autobaan. Dus wij als echte Hollanders hebben dat ook gedaan. Gaat prima als je in de TomTom ingeeft " Mautstrassen " mijden.
Ik ben trouwens een overtuigd tegenstander van tol betalen op wegen, nauwelijks hebben we met meer of minder succes de verschillende muntsoorten afgeschaft in Europa, dan  moet je je bij de grens gaan druk  maken om de verschillende manieren van tol betalen. Een reusachtige stap terug in de tijd.
De normale weg naar Poznan is in beide richtingen een file van auto's die zich met een gangetje van tachtig kmh voortbewegen. Maar je komt door alle kleine dorpjes en ziet dan ook de binnenkant van Polen.
Wij zijn deze weg in 2003 ook gereden en stellen vast dat er enorm veel verander en verbeterd is. En iedere keer dat we de autoweg kruisten stelden we tot ons leedvermaak vast dat er weinig of geen auto's op reden. We wisten een camperplaatsjes een kilometer of tien voorbij Poznan, maar voor we daar waren belandden we in kilometers lange files om de stad, dat was een rustig uurtje met weinig kilometers.
De camperplaats was prima in orde en we konden ons er rustig op de volgende dag voorbereiden. Camperplaatsjes zijn niet goedkoop in Polen maar daarvoor heb je goed de ruimte en stroom water en Wifi  allemaal inclusief.
Woensdag hebben we er weer een lange dag van gemaakt, door alle verwikkelingen zijn we toch iets achter op het schema , en daarom doorgereden naar Nowe Mista Lobarski.
Een plaatsje in de middle of Nowhere maar zo waren we van de grote weg verlost.
En inderdaad toen we van de hoofdweg afbogen, ging er een ander Polen voor ons open.  Het camperplaatsje, dat we op de app gevonden hadden, ligt mooi aan een bosrand boven een meer.
Dat er Nederlanders wonen was te merken aan de vlag en het woord "camperplaatsen".
Uszi en Jaques  Overwijk zijn hier een jaar of twee geleden naar toe gekomen en druk bezig met het opbouwen van een camperplaats, het terrein is prachtig, er moeten alleen nog wat vlakke plaatsen worden gecreëerd, maar Jaques verzekerde me dat het voor elkaar komt.
We hebben met hen beiden een gezellige avond doorgebracht en de verhalen over de mores van de Poolse ambtenarij aan gehoord. En wij dachten dat we in Duitsland wel wat gewend waren.
Maar ondanks de hartelijk ontvangst zijn we donderdag morgen toch weer verder gegaan naar het hart van de Mazuren waar we in de namiddag in Mikolajki aan kwamen. Je merkt dat hier meer toeristen komen, er zijn onderweg vaker bordjes met camperplaats te zien, in de zomer zal het hier  ook wel vol zijn, maar dan zijn wij weer thuis!
We zijn nu een week na de tweede start en zitten heerlijk in de zon in Mazuren, met prima Wifi dus ik zal deze tekst ook maar aan het verhaal toevoegen, je weet nooit wanneer het weer lukt.