Skandinavie, Rusland deel 5

Van Helsinki naar St Petersburg.

Nu wil ik nog even de laatste paar woorden in vrijheid schrijven, want vanmiddag om vijf uur is de briefing van de Ruslandreis en vanaf dan moet de eigen mening worden verruild voor de groepsmening.
Ik ben benieuwd wat er ontstaat een, "groepsdwang" of, natuurlijk beter, een "groepsdynamiek". Waarschijnlijk kunnen we na de eerste meeting al een beetje voelen welke richting het op gaat. En  natuurlijk ben ik ook heel benieuwd hoe wij als overtuigd soloreizigers er in passen. Maar we zullen ons best doen, we hebben ons vast voor genomen er een mooie reis van te maken.
Gisteravond heeft Oleg, onze reisleider, bij alle deelnemers een tas met het roadbook en verdere wetenswaardigheden afgeleverd met het verzoek hier alvast in te kijken. Zodat vanavond bij de meeting de eerste vragen gesteld kunnen worden. Ik denk dat  iedereen dit verzoek serieus heeft op gevat, want er is ondanks het waterige zonnetje niemand van de deelnemers buiten te zien.  Bij het eerste doorbladeren heb ik al gemerkt dat het er in  Rusland heel  anders toegaat  dan in Europa en dat alleen al door het gebruik van het cyrillische alfabet de eerste moeilijkheden kunnen ontstaan.   
Zondagavond de eerste meeting, iedereen was aanwezig ondanks de kou hier in Helsinki. Gelukkig had Oleg een beschutte plaats gevonden en konden de regenbuien ons niet deren.
Er waren natuurlijk vragen te over maar hij is een vlotte prater en wist overal een passend antwoord op. 
De route en de grensprocedure werd duidelijk uitgelegd, deze is niet noemenswaardig anders dan bij andere grenzen, maar duurt bij de Russen alleen veel  langer.
De volgende dag is iedereen op tijd gestart omdat we net voor de grens om twaalf uur moesten verzamelen. Iedereen was er al  om elf uur dus de grensgang werd gestart.
Precies volgens het boekje begonnen, maar naarmate het langer duurde werden de auto's minder grondig doorzocht. Maar hoewel we bijna de laatste waren zijn er altijd nog drie man en een vrouw binnen  geweest om te kijken en alle luiken, klappen en kastjes moesten worden opengemaakt.
Maar om drie uur stonden we allemaal op het parkeerterrein van de Neste Tankstelle in Rusland waar we hadden afgesproken. De meesten van ons hadden toen ook al getankt, voor de prettige prijs van minder dan tachtig cent per liter.
Een korte toespraak van Oleg waarin hij nogmaals vertelde dat het deze keer zeer snel gegaan was bij de grens en daarna reden we allemaal op eigen houtje naar Vyborg.
Dat is bij de reizen die door Seabridge worden georganiseerd altijd zo, de belangrijke punten zoals grenspassages worden gezamenlijk gedaan maar de etappes worden op eigen houtje gereden.
In Vyborg was er de mogelijkheid om op de marktplaats midden in het stadje te overnachten. De begeleiders Vitali en Anatoli waren al vooruit gereden en hadden er voor gezorgd dat er geen andere auto's stonden. Later zagen we de taxi's en personenauto's vertwijfeld zoeken naar een parkeerplaats, want zestien campers nemen heel wat parkeerruimte weg. 
Iedereen heeft die eerste avond heel rustig de omgeving op zich laten inwerken om de spanning van de grensovergang, die er altijd is, weer wat te laten weg ebben.
Wij hebben met Hillary een prachtige lange wandeling over de boulevards langs de rivier gemaakt en van de eerste en misschien wel de laatste zonsondérgang in Rusland genoten.
Niet omdat het altijd slecht weer is, maar de zon gaat steeds later onder. Nu, volgens de tijd hier, is het al half elf voor zij verdwenen is.
Een plaatsje middenin de stad is natuurlijk prachtig, maar als er in de hele stad kinderkopjes en nog erger liggen en er honderden auto's en motorfietsen vlak langs de camper scheuren, dan is het een twijfelachtig genoegen!
Maar je went aan alles, ook aan het slapen in de herrie en hoe noordelijker we komen, hoe rustiger het wordt.
De volgende morgen was er een rondleiding door de stad georganiseerd, begeleidt door een gids die geen Duits sprak! Wel Engels, maar door de medereizigers werd er de voorkeur aangegeven dat ze Russisch zou spreken en dat Vitali het zoveel mogelijk simultaan zou vertalen. Hij deed werkelijk zijn best, maar wij weten het moeilijk dat is en wat voor leuke vertalingen er dan vaak tot stand komen.
Na de middag werd er nog een korte briefing gehouden met een verklaring hoe we door we door St Petersburg moesten rijden en wat voor problemen er zouden kunnen optreden en daarna werd er gestart.
De reisleider, verontschuldigt zich voortdurend voor het gedrag van de andere verkeersdeelnemers hier, maar tot nog toe kunnen we niet klagen. Er is wel veel verkeer maar niet erger dan in het Roergebied of Berlijn. En rowdies zijn er overal.
En de claxonnades die we uit Zuid Amerika kennen die zijn tot nu toe helemaal uitgebleven.
Zo kwamen we allemaal zonder problemen op de camperplaats bij hotel Phlogiston terecht.
Het bleek een voortreffelijke plaats te zijn met alles wat een camperaar nodig heeft. Iedereen was uitgerust en vol goede moed om St Petersburg te gaan ontdekken.
Voor de eerste dag was er een rondrit door de stad georganiseerd en een boottocht over de Rivier de Nerwa. Met daar bij verschillende de bezoekjes aan de vooraanstaande gebouwen. We hadden een prima reisleidster, Irina, die bij het instappen van de bus begon te vertellen en hier pas aan het einde van de dag bij het verlaten van de bus weer mee stopte. En alles in prima Duits gespekt met veel anekdotes over Rusland en de geschiedenis.
Jammer genoeg was het vandaag de 312 de verjaardag van St Petersburg en bracht de minister-president Medjenef een bezoek aan de stad. Hier voor waren er veel straten afgezet en veel bezienswaardigheden niet te bereiken. Maar er bleef nog genoeg over. Na een Russisch middageten werden we naar de boot gebracht voor een vaartocht door de stad. Net als Amsterdam alleen zijn de grachten en kanalen minstens drie keer zo breed en de gebouwen er bijna vijf keer zo hoog.
De stad is door Tsaar Peter de Grote gesticht, maar kennelijk nadat hij zijn bezoek aan Nederland en Amsterdam heeft gebracht. Hij  moet gedachte hebben het idee van een stad in een moeras is goed, maar het kan allemaal wel een beetje groter, meer op Russische schaal.
Want alles is hier groot, de rotondes zijn hier zo groot dat je niét aan je stuur hoeft te draaien en de verkeerslichten staan zo uit elkaar dat je niet weet dat je op een kruising bent en het verkeersaanbod is zo groot dat iedereen stil staat. Dat merkten we toen we terug reden met de bus naar de camperplaats het duurde ruim andérhalf uur van het centrum naar de buitenwijk waar de camperplaats is. 
Vandaag donderdag is de volgende bezichtiging gepland, maar in tegenstelling tot gister stroomt het van de regen en ziet de hemel helemaal grijs.
Volgens Vitali regent het in St Petersburg meer dan in Londen, we zullen het zien.  We hebben het gezien, we waren nauwelijks in met de bus in de stad, of het weer klaarde op en het is de hele dag prachtig weer gebleven. Tja als engel reisen dan lacht de hemel, luidt een oude duitse spreuk. En kennelijk zitten er in de groep een paar engelen, wij zijn het niet want tot Tallin hebben we slecht weer gehad.
Deze donderdag is misschien wel de belangrijkste dag van de reis, in ieder geval voor Yvonnemarijke, want op deze dag is een bezoek aan de Hermitage gepland. En inderdaad een overweldigende belevenis, eerst, om er te komenden dan om er te zijn. En dat eerste heeft nogal wat voeten in aarde, het begint  met een busrit dwars door de stad met een chauffeur die kennelijk een groot plezier in sluip door kruip door weggetjes had,  maar er toch niet korter overdeed dan die van de vorige dag. Ruim anderhalf uur.
Dan het binnen komen in de Hermitage, dit lukt alleen als je vooraf bestelde kaarten hebt en zelfs dan is het nog een heel gevecht om binnen te komen. Eenmaal binnen moet je naar de garderobe om alles wat je mee hebt af te geven, jassen, tassen,paraplu's , zakmessen etc. Dan wordt je geacht je door een niet-aflatende stroom Aziaten te worstelen en dan kom je bij het röntgen poortje waar de laatste meebrengsels worden gecontroleerd en pas dan ben je echt binnen in de Hermitage. En kunnen de groepen dicht op een geperst en in constante beweging door de verschillende zalen worden gesluisd. Gelukkig hadden we Irina als uiterst terzake kundige gids mee, anders was het geheel niet tot zijn recht gekomen. De inhoud van de Hermitage te beschrijven, dat overstijgt mijn kunnen, maar daar zijn ook genoeg reisgidsen voor.
Wel  is  het zo dat het ook op mij een overweldigende indruk heeft gemaakt, het is iets dat ik niet graag gemist zou hebben.
Na een drie uur durende rondgang hebben we  ons met succes weer naar buiten gevochten.
Gelukkig lag er aan de overkant van de straat, die heten hier allemaal Chausse of Prospekt, een draag vleugelboot klaar om ons naar het Peterhof aan de overkant van de Finse Seeboesem te brengen.
Ongeveer twintig kilometer weg, maar slechts een half uurtje varen. Nauwelijks tijd genoeg om de lunchpakketten soldaat te  maken.
In de Peterhof hebben we het hele park en alle fonteinen bekeken. Dit zomerverblijf van Peter de Grote en zijn Tsarina is beroemd om de vele fonteinen in het park.
Deze worden gevoed door water dat via gegraven kanalen en leidingen uit een veertig kilometer en zeventig meter hoger gelegen plaats wordt gehaald.
Het water wordt naar voorraad bekkens geleid, de  inhoud van deze bekkens is groot genoeg om de fonteinen van s'morgen elf tot s'avonds tien uur te laten werken. Iedere fontein heeft een naam, maar daar voor verwijs  ik weer naar het boekje over St Petersburg. Alleen de Adam en Eva fontein  zijn me bij gebleven in verband met de legendarische appel .
Zo zijn we ook deze dag uitgeput weer bij de camper beland. En wel zo uitgeput dat iedereen meteen in zijn camper verdween en er niet meer uit is gekomen. Van de herrie buiten hebben we niets meer gehoord.
En zo werd het vrijdag! De laatste dag die ook volgepropt was met St Peterburger cultuur.
De bus was er weer precies op de afgesproken tijd en om kwart voor tien reden we richting Puschkin een klein dorpje in de buurt van St Petersburg waar het beroemde Katharinenhof staat.
Gebouwd door en voor Katharina de Grote, zo mogelijk is het nog mooier dan het Peterhof dat we gister hebben bekeken. Dit keer ging het om het slot en niet zoals gister om de tuinen, het was weer overweldigend, mooi of overdadig waar zijn de grenzen. In ieder geval is er kosten nog moeite gespaard om de  Tsarina te behagen. Dit vonden ook de honderden Chinezen, die al voor ons aanwezig waren. 
Na het Katharinen hof hadden we volgens Irina nog twee kerken te goed die we vanwege het bezoek van Medjenef op woensdag niet konden bekijken.
Dus allereerst naar de Isaac Kathedraal we  hadden het geweldige gebouw al van buiten gezien, maar eenmaal binnen was het nog overweldigender. Waar is het einde?
Ook de colonnade moesten we bestijgen dus  konden we na 211 treden de stad van een hoogte van goed vijftig meter bekijken. Het was opmerkelijk dat hier weinig Chinezen waren, misschien zijn ze toch slimmer dan wij en besparen ze zich deze uitputtingsslag. Maar druk was het genoeg.
Na afloop nog een kerk bezocht, die van de weder opstanding, waar het stoffelijk overschot van tsaar Peter de Grote is begraven. Ook mooi! Maar gelukkig was er net nog een klein half uurtje over voor een glas bier op een terrasje aan een van de Chaussees.
Misschien is er bij het noemen van van al deze bezienswaardigheden hier en daar een klein foutje op getreden, maar dat komt door de hoeveelheid ervan en door de over donderende pracht en praal die wordt tentoongesteld. Ik ben er confuus van, maar kan iedereen aan bevelen een bezoek aan deze stad te brengen en natuurlijk een boekje te kopen waar alles wel precies wordt beschreven.