Rondje Iberisch schiereiland 8

17 maart 2018 - Neugnadenfeld, Duitsland

Rondje Iberisch schiereiland deel 8

De laatste zin kwam uit Baños de Montemayor een toeristenstadje dat we alleen in de regen hebben gezien. Op zaterdag toen we aan kwamen regende het en toen we zondag wegreden regende het nog steeds.

Tussen de buien door ben ik nog even de berg opgelopen met Hillary en moest vast stellen dat we  gister niet veel gemist hadden. Het dorp bestaat uit een Romeins bad en een paar hotels met daar aan grenzend wat souvenir winkeltjes.

In de zomer als alles bloeit en er zijn wat luchtig geklede toeristen op straat ziet het er waarschijnlijk nog acceptabel uit, maar nu, alle winkels dicht en een paar mensen, wij, diep in de kraag weggedoken met opgestoken paraplu en rode neuzen was het maar een triest gezicht.

Zondagmorgen zijn we zonder verder omkijken weer op pad gegaan richting noorden in de hoop dat het weer beter zou worden.

Met het weer lukte het niet maar opgeschoten zijn we aardig. Het voordeel is dat er op zondag weinig vrachtverkeer op de weg is en je behoorlijk kunt opschieten. Langs Salamanca en Valladolid is de weg grotendeels vierbaans en ook verder zijn er grote stukken Autovia. Het is dan ook de renbaan voor de toeristen uit het noorden die over het algemeen proberen onder het betalen van autobaan tol uit te komen. Zo ook wij, we zien het als een sport om zonder tol te betalen over al te komen. We hebben tenslotte tijd genoeg en door over de binnen wegen te rijden kom je door de leukste plekjes. Al wordt het soms wat krap.

Na Baños hebben we gas getankt en bij het  Repsol tankstation konden we ook AD Blue tanken dus hoeven we de meegebrachte reservevoorraad niet aan te spreken. AD Blue is kennelijk in Spanje en Frankrijk goed te verkrijgen maar in Portugal praktisch helemaal niet. Logisch het milieu is tenslotte een luxe probleem en in Portugal liggen de prioriteiten nog heel anders. Maar in het noorden van de EU doen we ons best om de vervuiling van het zuiden te compenseren.

Hetzelfde zien we bij de atoom centrales, in Duitsland zijn ze allemaal gesloten of bijna gesloten, maar in Frankrijk zie je er iedere paar honderd kilometer wel een staan. Dus kopen we goedkope Franse stroom.

Voor Palencia in Dueñas hielden we het voor gezien, er is hier een goede plek om te staan al is het wat dicht bij de autoweg, maar aan lawaai zijn we na zeven weken camperen wel gewend.

Het is een mooie grote plaats en er stonden in het totaal maar vier campers dus iedereen had genoeg ruimte.

Het valt ons op dat er de laatste jaren steeds meer camperplaatsen komen, zowel in Spanje als in Portugal. Je kunt er overal dumpen en meestal ook water innemen. Stroom is er niet maar met een paar zonnecollectoren kom je een heel eind. We zijn tenslotte in het zuiden. En als de zon niet schijnt dan rijden we een stuk.

Dueñas is een klein dorpje dat om een hele grote kerk gebouwd is. En het is helemaal opgetrokken uit grote blokken steen. Er wonen denk ik niet veel mensen meer en jonge mensen al helemaal niet. Het geheel maakt een verwaarloosde indruk en er is geen opknappen meer aan. Maar geslapen hebben we er goed.

Door het slechte weer gedreven zijn we nu toch echt op weg naar het noorden. Misschien krijgen  we in Frankrijk nog een paar mooie dagen maar anders rijden we gewoon verder. 

De N1 voert ons steeds naar het noorden, onderweg kun je bij Miranda nog de keuze maken om of via Bilbao gegaan of via Vitoria Gasteiz. Wij hebben voor het laatste gekozen. Ik weet dat we nog naar het Guggenheim museum in Bilbao behoren te gaan, maar dat komt nog wel als we oud zijn. Dan gaan we alle musea bezoeken waar we nu voor bij gereden zijn. Dan hebben we nog jaren wat te doen.

In de vroege avond zijn we in Beasain geland, volgens de app een goede plaats. Maar volgens ons om nooit weer te bezoeken. Beasain is een langgerekt industriestadje ingeklemd tussen de autobaan en de spoorweg met aan de andere kant een bergrug. En overal flats van tien of meer verdiepingen. Om gillend weg te lopen maar waar heen? Dat wisten we niet dus zijn we blijven staan. Op het parkeer terrein gebeurde ondertussen van alles, de politie hield mensen aan , de familie protesteerde luidkeels, iedereen begon te argumenteren en op het laats ging ieder zijns weeegs. Een ander gezin kwam met meerdere auto's om een auto te repareren, de mannen lagen onder de auto en de vrouw gaf aanwijzingen. Maar toen het donker werd was iedereen weg en was de rust weer gekeerd. Een luidruchtig volk die Spanjaarden.

Vandaag, 6 maart is de terugreis echt begonnen. We hebben Spanje verlaten en zijn in Frankrijk aangekomen. En zo makkelijk als dat aan de Middellandse zee kant is zo`n gedoe is dat hier. Vanaf Donastia San Sebastián tot Biarritz is het een lange file. Met als hoogtepunt Biarritz en Bayonne, wat er op de kaart als twee stadjes uitzien is in werkelijkheid een grote verzameling van wegen en vooral rotondes dit gemengd met de vele wegwerkzaamheden maakte dat we hier voor het eerst in de hele reis langere tijd in de file moesten staan.

We hebben ons al vaak voor genomen om hier de betaalde autoweg te nemen maar ook al zijn we geen Zeeuwen, wie bint zuunig en proberen het steeds weer zonder autoweg te redden.

Dit heeft ons vorige jaar een paar prachtige dagen in St Jean de Luz op geleverd, maar daar was deze keer geen kijk op, alle plaatsjes waren al bezet. Het gevaar van terug gaan naar bekende plaatsjes is altijd dat het er anders uitziet dan je in gedachten hebt of het is niet meer mogelijk om er te overnachten. Dat gebeurde ons in St Vincent de Tyrosse, het camperplaatsje bij de kerk was er niet meer en bij de school waar we vaak hebben gestaan moest je een parkeerschijf hebben en mocht je maar twee uur staan. Behalve op zaterdag en zondag maar vandaag is het dinsdag dus moesten we verder. Op naar DAX een kilometer of twintig verder. Maar veel geluk hadden we die dag niet, de plaats in het stadje was helemaal vol.

Gelukkig was er ook nog een plaats aan het Lac de Christus, wel om schreven als een beetje eenzaam. Maar aan een meertje met deze naam kan dat nooit een probleem zijn.

Inderdaad een mooi plaatsje voor kleine campers in het bos met parkeerplaatsen in het kreupelhout uitgehakt. Het zag er wel een beetje modderig uit maar dat mocht de pret niet drukken. Het zal toch niet weer gaan regenen?

Maar nadat we een wandeling om het meertje gemaakt hadden begon het al een beetje te druppelen en voor het donker was viel de regen met bakken uit de lucht. Maar zolang je in de camper zit hoeft je dat niet te deren en kun je rustig gaan slapen. Moest ook wel want door de vele bomen was er geen televisie ontvangst en de hele avond rummy cuppen is ook geen optie.

De volgende morgen keken we uitgerust naar buiten. Alle campers stonden in een grote plas water en niemand kon naar buiten. Dus werden stuk voor stuk alle campers gestart om een droog plaatsje te zoeken. Jammer want hier hadden we het wel een dagje uit kunnen houden.

Zo is er altijd wat. Dat is ook de reden dat ik geen coordinaten van plaatsjes in het verslag schrijf, als de volgende komt is de situatie weer heel anders. Wie weet komen na het water de malariamuggen en dan ben ik schuld. Liever niet.

Via Mont-de-Marsan zijn we over de N933 richting Limoges gereden, nee niet in een dag natuurlijk, we zijn geen wegpiraten. Nee we hebben het heel rustig aan gedaan en op een van de mooiste plaatsjes van deze reis overnacht in Sauvetat s. Dropt. Er zijn maar vier plaatsjes en in de zomer zal het wel niet lukken om een vrije plaats te vinden, maar als het lukt dan ben je koning. Een prachtige schaduwrijke plaats met verharde plaatsjes direct aan de dropt bij de waterval en de molen. Maar reserveren kan gelukkig niet.

Zo langzaam moet er een beetje haast worden gemaakt om begin van de volgende week thuis te zijn. Ik was dus blij dat er na Limoges een stuk autobaan kwam tot Vierzon. Maar slaapverwekkend is dat autobaan rijden wel en toen we in de buurt van Argenton s. Creuze waren besloten we te stoppen. Hier is weer een goede plaats in een klein stadje waar nog wat te zien is en waar we onze voorraad weer wat aan konden vullen. En bijna driehonderd kilometer op een dag is toch al een hele prestatie op een vakantie reis. Maar de volgende dagen worden nog erger.

Want van Argenton zijn we vroeg weggegaan om een lange slag te maken. Eigenlijk naar Kleve, maar die lat lag te hoog.

Iets voorbij Epinac hielden we het weer voor gezien en reden we naar Saint Imoges waar ook weer een goede plaats is. Het wordt hier in Noord Frankrijk wel steeds moeilijker om geschikte camper plaatsje te vinden en ik ben blij dat we nu een kleinere camper hebben want volgens de Fransen is een camper kennelijk nooit langer dan goed 6,5 meter en daarop zijn vele plaatsjes afgestemd.

Het uit eindelijk doel voor vandaag was in eerste instantie het Outlet centrum in Maasmechelen, 360 kilometer verderop. Dat is hier goed toedoen omdat het vanaf Reims alles autoweg is. Misschien is het wegdek niet om over naar huis te schrijven en de bochten zijn wat krap maar het schiet op en het dag gemiddelde lag bij 84 kmh. Een voor ons niet onverdienstelijke waarde als je bedenkt dat ik me zoveel mogelijk aan de toegestane snelheden houd.

Om kort na een uur stonden we dan ook bij het KTC in Maasmechelen, waar ik dit verslag zit te schrijven. Yvonnemarijke heb ik sindsdien niet meer gezien maar ik weet ongeveer waar ze is.

Een kijken hoe de dag verder verloopt. We staan hier goed aan het Albert Kanaal maar misschien rijden we ook nog door naar Kleef om Wessel zijn verjaardag na te vieren.

Na een uurtje was ze alweer terug en besloten we door te rijden naar Kleef. Het was toch niet zo interessant geweest in het outlet centrum, misschien heeft ze er deze vakantie wel te veel gezien.

In Kleef zijn we naar Reichswalde gereden omdat we geen zin hadden op de drukke plaats bij het station te gaan staan. Tenminste we dachten dat het daar druk zou zijn, maar toen we er de volgende morgen heen reden om te dumpen bleek er maar een Nederlandse camper te staan. Een unicum. Er staan er altijd minstens twintig, maar door het voortdurende lawaai van de treinen en de vaak modderige plaats komen er steeds meer negatieve beoordelingen in het internet en dat heeft natuurlijk wel gevolg. Wij komen er ook steeds minder hoewel Mariska er op loopafstand vandaan woont.

De volgende zondagmorgen zijn we naar Mariska gereden en zijn daar de hele dag gebleven er was na twee maanden genoeg te vertellen.

Tegen de avond zijn we toen aan de voor laatste etappe begonnen. In Ochtrup hebben we overnacht zodat we de volgende morgen konden foerageren en met een volle auto met eten en drinken in de voormiddag in Neugnadenfeld aan kwamen.

Onze tactiek is om, als we na een lange reis naar huis komen, in de buurt nog een keer te overnachten zo dat we niet in het donker in een koud en ongezellig huis aankomen.

Nu konden we de camper uit ruimen en de verwarming aansteken zodat we s àvonds in een warm en gezellig huis nog wat over de afgelopen weken konden filosoferen.

Al met al was het weer een hele mooie reis met goede en slechte dagen, mooi en slecht weer, zoals om deze tijd te verwachten is maar het is iedere keer weer iets waar we met genoegen op te rug kijken.

De nieuwe camper is prima bevallen, hij is weliswaar waar iets kleiner maar veel makkelijker te rijden en er is voor een kleine camper ook altijd een plaatsje te vinden. We zijn eigenlijk verbaast over het feit dat we deze ruil niet veel eerder gemaakt hebben. 

Wie hebben deze reis 6500 kilometer gereden en geen enkele pech gehad behalve een paar schrammen door olijfbomen die te dicht aan de weg stonden. Maar dat is meer de schuld van de chauffeur dan van de auto en de bomen.

We zijn nu thuis maar verheugen ons alweer op de volgende reis. Waar heen is nog niet bekend maar ik hoop dat het interessant genoeg wordt om er weer een verslag van te maken.

Ik dank alle lezers voor hun aandacht, reacties en geduld en hoop dat ik jullie niet verveeld heb.

Groeten 

Cees en Yvonnemarijke .

Foto’s

10 Reacties

  1. Jan Pleyte:
    17 maart 2018
    Beste Cees en Yvonne,
    Hartelijk dank voor de vele verslagen die jullie ook deze reis met ons gedeeld hebben.
    Al met al toch een interessante reis geweest.
    Groeten en wellicht tot ziens.
    Jan en Diny
  2. Michel:
    17 maart 2018
    Dank je wel.. tot de volgend keer.
  3. Korsius:
    17 maart 2018
    Leuk, we hebben jullie gevolgd
    Zo houden we jullie toch een beetje bij.
    Groet,
    Andries en Rimmy
  4. Dj:
    17 maart 2018
    Boeiend en goed geschreven.
    Dank!
  5. Inge:
    17 maart 2018
    Veilig weer thuis! Bedankt voor het delen van jullie avonturen, het was weer leuk om te lezen.
  6. Lisette:
    17 maart 2018
    Mooie reis, met iets minder weer. Mooi dat de camper bevalt en ook mooi, dat jullie er weer zijn. 8 weken blijkt voor mijn meiden net iets te lang te zijn....
  7. Henk en Hanneke:
    18 maart 2018
    Kunnen we elkaar weer even ontmoeten in Neugnadenfeld voordat er weer aan een nieuwe reis wordt begonnen!
  8. Elli:
    18 maart 2018
    Zo te lezen hebben jullie een prachtige reis gehad! Jullie hebben veel gezien en ons laten meeleven. Hartelijk dank daarvoor en geniet nu maar weer van de ruimte in huis👍.
  9. Geert:
    18 maart 2018
    Altijd leerzaam de ervaringen van anderen. Ik heb me voor onze reizen beperkt tot veelal beeldjes op facebook omdat ik teksten op de website op 'werken' vind lijken. Maar tof dat jullie dat wel blijven doen.
    Wellicht dat we elkaar in het voorjaar weer eens zien om bij te kletsen?
  10. Will:
    23 maart 2018
    Het was weer leuk, een beetje mee te reizen! Bedankt!