Rusland van Petersburg naar Astrakan deel 4

Rusland van Petersburg naar Astrakan deel 4

De woensdag was niet veel anders dan de dinsdag, nog meer gebouwen en nog meer cultuur.
Met als hoogte punt de Hermitage. Dat hadden we zo goed in gedachten van vorig jaar. Druk maar er was doorkomen aan. Dat was vandaag heel anders, we moesten eerst in de rij en wachten, daarna in een groep naar binnen en weer wachten. Toen werden we door de Heremitage geschuifeld. Er was geen links of rechts mogelijk, alleen de voorgeschreven route. Dus hebben we alles weer gezien en eigenlijk weer geen tijd gehad voor de Hollandse meesters. Die komen aan het einde van de route en dan is het tijd om naar buiten te gaan voor het volgende programma onderdeel. De vaart of vlucht naar het Peterhof. Een goed half uur met de draag vleugel boot naar de overkant van de Finnische Meeresbusen. Daar waar de tsaren hun zomer residentie hadden.
Het is een mooie tocht, maar toen we er aankwamen schrokken we weer. Een drukte van je welste!
We hebben ons meteen van de groep afgesplitst, de tekst van Irena kennen we en de drukte wilden we ontlopen. Dus hebben we op ons gemak van de mooie parken en de pracht en praal genoten. Om vijf uur hebben we de groep weer getroffen op het bordes en na een laatste blik op de fonteinen zijn we weer in de bus gestapt om naar de camperplaats terug te rijden.
De laatste dag in St Petersburg was eigenlijk een vrije dag, maar we hebben het facultatieve programma dat Seabridge voorstelde graag aan genomen en er geen spijt van gehad.
Eerst bezochten we de "Nicolas Kirche" en daarna de "Auferstehungs Kirche". Bij de eerste was het zo druk dat we ook hier de groep in de steek hebben gelaten en ons buiten in het park hebben vermaakt. Hier zijn zoveel souvenirstalletjes en mensen die zich in klederdrachten  willen laten fotograferen met en zonder wasbeertje of witte of gekleurde duif dat het prachtig is om naar te kijken. Het bezoek uur was zo voorbij en we vonden de groep weer terug. Die nog meer verzadigd was met kennis van kerk en vorst dan dag er voor.
Bij de AuferstehungsKirche  zijn we wel weer mee gegaan. Deze kerk is werkelijk ongeëvenaard wat pracht en praal betreft. En een high light hier is dat je de "colonnade" mag beklimmen zodat je heel Petersburg van boven af kunt bekijken. Niet helemaal natuurlijk, het is namelijk een stad met 5,2 miljoen inwoners en daar kijk je niet zomaar overheen. Steden van dit formaat kun je je eigenlijk niet voorstellen. Maar Moskou is nog driemaal zo groot. We zijn benieuwd!
Nadat we verzadigd waren met kennis over Petersburg zijn we op vrijdag naar Nowogorod gereden onze eerste kennismaking met de M10, de autobaan naar Moskou die we een goede 700 kilometer moeten volgen. Deze Autobaan is meestal driesporig in afwisselende richting en gaat door alle dorpjes, hoe klein ze ook zijn, je mag er maar 60. En dan gaat de vaart er snel uit, behalve dan voor vele vrachtauto's die de zestig zone gebruiken om elkaar in te halen, maar dat zijn Russen die mogen dat kennelijk. Wij werden er extra voor gewaarschuwd om niet de snelheid en de in haalverboden, waaronder ook de witte streep valt ,te overtreden. Dit zijn in Rusland geen cavaliers delicten meer en worden zwaar gestraft. Maar kennelijk zien de Russen dat anders.
In Nowogorod stonden we bij het Intourist hotel, een gebouw zoals je je een Sovjet hotel voor stel groot, beton en lelijk. En net nog iet in verval.
Maar we konden er veilig achter een hek staan. De reisleider hecht er veel waarde aan dat de staplaats of bewaakt is of afgesloten ken worden. Maar met 20 voertuigen is zoiets niet altijd eenvoudig te vinden. En veel ruimte heb je er meestal ook niet dat is bij een groepsreis nu eenmaal zo. De volgende morgen in Nowogorod stond er weer een gids voor ons klaar die de geschiedenis van de plaats haarklein uit de doeken heeft gedaan. Het is een Hanse stad met een rijke historie, alle tsaren en oorlogen die het heeft moeten ondergaan of die het heeft uitgelokt zal ik jullie besparen, het zou anders een bloedig verhaal kunnen worden. In ieder geval was het belangrijker dan Moskou en in de opinie van de gids is het dat nog steeds.
Om een uur of een was het verhaal afgelopen en zijn we naar de camper terug gewandeld, het was toch een zeer indrukwekkende geschiedenis en zeker de moeite waard om in Wikepedia nog eens na te lezen, het is eenvoudig onmogelijk om alles wat er door een gids verteld wordt te onthouden. 
Vanaf Nowogorod zakten we de M10 weer af tot Valdai waar we nu op een mooie plaats aan een meertje staan. Even een middag op verhaal komen en morgen verder.